Pustynia miejscem życia
● Rozważa: ks. Marcin Murawski ●

II niedziela Adwentu, rok B (10.12.2023)
Ewangelia: Mk 1,1-8 ●

Pustynia nie kojarzy się zbyt miło. Jest to miejsce nie tylko suche i wyschnięte, ale również pozbawione życia i terenu, gdzie można by zażyć nieco ochłody i odpoczynku. Warunki na niej są wręcz ekstremalne – tylko najwytrwalsi i dobrze przygotowani mają szansę na niej przeżyć. Jednak liturgia 2 niedzieli Adwentu zaprasza nas właśnie w to miejsce: na pustynię.

Ewangelista Marek swoją opowieść o Jezusie rozpoczyna od opisu działalności świętego Jana Chrzciciela. Życie i działalność tego proroka stanowi wypełnienie zapowiedzi z pism Izajasza: „Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki”. Jan Chrzciciel, posłuszny Bogu, wychodzi na pustynię i tam głosi Słowo: zapowiada przyjście mocniejszego od niego. Pustynia stała się miejscem głoszenia Słowa, miejscem wypełniania się Bożej obietnicy, wreszcie miejscem pierwszego objawienia się Jezusa Chrystusa jako Pana i Zbawiciela.

Miejsce bez życia – stało się miejscem życiodajnym. Miejsce suche i wyschnięte – stało się spotkaniem ze Źródłem Wody Żywej. Ta Ewangelia, którą dostajemy w czasie adwentowego czuwania, przywraca nadzieję: pustynia może jeszcze stać się bujnym gajem.

Zadajmy sobie dzisiaj pytanie: co jest pustynią mojego życia. W jakich przestrzeniach mojego życia czuję się wyschnięty i wypalony? Gdzie czuję pustynną pustkę: gdzie może już zrezygnowałem z mojej wędrówki, przygnieciony codziennością, różnymi trudami i lękami, strachem, czy może nawet grzechem? Gdzie już jestem bezradny?

To są ważne pytania! Udzielenie na nie odpowiedzi pozwoli nam stanąć w prawdzie. A w tę prawdę chce wejść Bóg przez swoją łaskę i swoje Słowo: aby ożywiać Twoją niemoc – aby pozwolić Ci żyć pełnią życia na nowo. Nie ma takiej przestrzeni w Twoim życiu, w której Bóg nie chce być obecny i nie chce Ci błogosławić. On zaprasza Cię do zawalczenia jeszcze raz, ale nie samemu: tylko z Nim.

„Pocieszajcie, pocieszajcie mój lud! – mówi wasz Bóg”. Pocieszajmy się zatem tą adwentową obietnicą Bożej bliskości i miłości. Pan przychodzi ożywiać Twoje życie. Niech pustynia stanie się oazą. A twoje doświadczenie Bożej mocy niech Cię prowadzi, abyś jak Jan Chrzciciel świadczył o mocy Boga. O Jezusie, który jest Najmocniejszy – który jest Mesjaszem.

————–

Ks. Marcin Murawski – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Wikariusz parafii pw. świętej Barbary w Ropczycach.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Początek Ewangelii Jezusa Chrystusa, Syna Bożego. Jak jest napisane u proroka Izajasza: «Oto Ja posyłam wysłańca mego przed Tobą; on przygotuje drogę Twoją. Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie dla Niego ścieżki», wystąpił Jan Chrzciciel na pustyni i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów. Ciągnęła do niego cała judzka kraina oraz wszyscy mieszkańcy Jerozolimy i przyjmowali od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a żywił się szarańczą i miodem leśnym. I tak głosił: «Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym».

Poleć innym!