Twarz Boga
▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

II niedziela Wielkiego Postu, (17 marca 2019)
Czytania: Rdz 15,5-12.17-18; Flp 3,17-4,1
Ewangelia: Łk 9,28b-36 ▼

Uważny obserwator dostrzeże, że ważne wydarzenia z ziemskiego Jezusa Chrystusa dokonywały się na górach. Przywołać można m.in. kazanie na górze, przemienienie na Taborze oraz górę krzyżowania, czyli Kalwarię. Dzisiaj ewangelia zabiera nas na wysoką górę, aby tam dokonało się przemienienie.

Czym jest przemienienie? Jest ono ukazaniem trzem uczniom bóstwa Mistrza z Nazaretu. Dotąd widzieli oni jedynie Jego ludzką naturę, nie mieli wątpliwości, że jest człowiekiem. Na górze Tabor Jezus Chrystus jawi się jako prawdziwy człowiek, ale także jako prawdziwy Bóg. Można powiedzieć, że góra przemienienia jest bardzo ważna dla kształtowania się dogmatu chrystologicznego, gdy pytano: kimże On jest? Bogiem i człowiekiem w jednej osobie?

Dzisiaj także pojawiają się pytania znane ze starożytnych pasjonujących sporów chrystologicznych. Wielu udziela jedynie połowicznej odpowiedzi, uważając, że Jezus Chrystus był, owszem, wyjątkowym człowiekiem, ale tylko człowiekiem. Czas Wielkiego Postu i dzisiejsza ewangelia przypominają, że chrześcijaństwo nie jest wiarą i spotkaniem z myślicielem, filozofem lub kimś szczególnym, ale z Bogiem mającym twarz Jezusa Chrystusa. W Jego obliczu widzimy oblicze samego Boga.

---

Paweł Beyga – doktor nauk teologicznych (teologia dogmatyczna). W 2018 roku obronił pracę doktorską na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na temat tradycji anglikańskiej w Mszale dla ordynariatów personalnych byłych anglikanów. Interesuje się związkiem liturgii z treścią wiary. Publikował m.in. w „Teologii w Polsce”, „Wrocławskim Przeglądzie Teologicznym” oraz „Studia Europaea Gnesnensia”.

---

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

Poleć innym!