Mniej… a zarazem więcej!
● Rozważa: ks. Marcin Murawski ●

I niedziela Wielkiego Postu, rok C (9.03.2025)
Ewangelia: Łk 4,1-13 ●

Jezus po doniosłym rozpoczęciu swojej publicznej działalności usuwa się na bok i jest sam. Sam na sam z Ojcem. Tylko na tym się skupiał – na byciu razem z Bogiem.

Kolejny raz rozpoczynamy Wielki Post. Dużo się wtedy dzieje. Uczestniczymy w różnych nabożeństwach, jak Droga Krzyżowa czy Gorzkie Żale. Staramy się podejmować postanowienia, wyrzeczenia. Dużo robimy. Czy jednak o to chodzi?

Historia z dzisiejszej Ewangelii rozgrywa się na samym początku publicznej działalności Chrystusa. Jezus przez różne znaki objawiał swoje Bóstwo i Mesjańskie posłannictwo, a najbardziej spektakularnym momentem jest chwila Jego chrztu. To tam, nad rzeką Jordan, wobec wszystkich obecnych został ogłoszony Synem Bożym. Po tych wydarzeniach Jezus wyrusza na pustynię, miejsce odosobnione, gdzie przebywał czterdzieści dni i czterdzieści nocy.

Uważny czytelnik może dostrzec, że na pustyni Jezus tak właściwie… nic nie robił. A już na pewno ewangelista nie dostarcza nam żadnych szczegółowych informacji na ten temat. Jezus po doniosłym rozpoczęciu swojej publicznej działalności usuwa się na bok i jest sam. Sam na sam z Ojcem. Tylko na tym się skupiał – na byciu razem z Bogiem. Nawet nic nie jadł przez te czterdzieści dni. Był z Ojcem – modlił się.

Tradycyjny bardzo aktywny sposób przeżywania czasu Postu, do którego może jesteśmy przyzwyczajeni, zostaje wywrócony przez Jezusa do góry nogami. Zamiast robić wiele – możemy robić mniej. Mniej, ale po to, żeby mieć więcej – więcej czasu dla Boga, więcej czasu na osobistej modlitwie i rozmowie z Nim. Bo to On daje nam święty czas Postu. Daje nam czas ŁASKI. A skoro daje łaskę, to znaczy, że to przede wszystkim On chce działać w naszym życiu. To On chce działać w Twoim życiu! Ty masz mu dać przestrzeń na spotkanie.

Chrystus daje nam również drugą ważną wskazówkę: On pokonuje pokusy radykalnie, jednoznacznie im się przeciwstawia, a robi to poprzez Boże Słowo. Nie wchodzi w dialog z szatanem, ale opierając się na Słowie krótko i zwięźle demaskuje szatańskie zasadzki. To Słowo Boże jest istotą dobrego przeżywania czasu Postu. Bóg chce do Ciebie mówić – chce Ciebie prowadzić!

Niech temu służą nasze tradycyjne postne uczynki: post, modlitwa i jałmużna. Przez post zróbmy więcej miejsca dla Boga w naszym życiu, rozmawiajmy z Nim i słuchajmy Go – a nasze nawrócenie niech będzie widoczne w konkretnych postawach miłosierdzia!

Róbmy może mniej – ale porządniej!

————–

Ks. Marcin Murawski – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Wikariusz parafii pw. św. Barbary w Ropczycach.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Pełen Ducha Świętego, powrócił Jezus znad Jordanu, a wiedziony był przez Ducha na pustyni czterdzieści dni, i był kuszony przez diabła. Nic przez owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby stał się chlebem». Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek». Wówczas powiódł Go [diabeł] w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł do Niego diabeł: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je dać, komu zechcę.  Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje». Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Zawiódł Go też do Jerozolimy, postawił na szczycie narożnika świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: Aniołom swoim da rozkaz co do ciebie, żeby cię strzegli, i na rękach nosić cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień». Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego». Gdy diabeł dopełnił całego kuszenia, odstąpił od Niego do czasu.

Poleć innym!