Bóg obecny wokół mnie!
● Rozważa: ks. Mikołaj Czurczak ●

XXX Niedziela Zwykła, rok A (29.10.2023)
Ewangelia: Mt 22,34-40 ●

Spotykając na co dzień sytuacje, wydarzenia związane z Kościołem i religią, wypowiadamy również słowo „Bóg”. Kiedy ktoś zapyta dziecko, o czym uczyło się na katechezie, to chcąc zbyć pytanie, odpowie: „O Bogu”. Jeśli przebywamy w środowisku religijnym, to na pytanie, kto jest najważniejszy, również odpowiemy: „Bóg”. Jednak czy tak naprawdę wiemy, kim jest Bóg i gdzie Go możemy spotkać w życiu codziennym?

W dzisiejszej Ewangelii widzimy faryzeuszy, którzy przystępują do działania na wieść o tym, że Jezus zamknął usta saduceuszom. Ci drudzy to stronnictwo polityczne o charakterze arystokratycznym, przez co nie było zbytnio lubiane przez lud. Ponadto nie wierzyło w życie wieczne po śmierci. Faryzeusze natomiast, będący niżej w hierarchii społecznej, mieli większy kontakt z ludem, przez co byli uznawani za autorytet duchowo-religijny. Z tej racji jeden z nich bez skrupułów, wiedząc, że lud go popiera, wystawia Jezusa na próbę, pytając o najważniejsze przykazanie. W tym miejscu, trzeba zaznaczyć, że w Torze, czyli żydowskim prawie, zawierało się 613 przykazań, z których Jezus ma wybrać jedno konkretne. Wszystkie te przykazania odnosiły się do Boga, zatem Jezus wskazuje, co jest największym przykazaniem. Jest to tzw. modlitwa Szema, którą każdy Żyd odmawiał codziennie. Najważniejsze jest miłowanie Boga ze wszystkich swoich sił. Jednak Jezus nie kończy na tym. Poszerza tę modlitwę również o przykazanie miłości względem bliźniego. Zarówno jedna część, jak i druga są ze sobą integralne, nie można wyolbrzymiać żadnej z nich. Stąd równowaga w miłości Boga i miłości bliźniego jest wyrazem dojrzałości człowieka wierzącego.

Patrząc na dialog Jezusa z uczonym w Prawie, możemy zauważyć, że Bóg, o którym uczymy się na katechezie, o którym rozmawiamy w naszych środowiskach, owszem, jest najważniejszy. Jednak nasza miłość względem Niego, nasza relacja z Nim najpełniej urzeczywistnia się właśnie w stosunkach i relacjach z naszymi bliźnimi. Przesada w jedną bądź drugą stronę byłaby wyrazem zaniedbania formacji chrześcijańskiej i błędnego rozumienia przekazu ewangelii. Owszem, do Boga się modlimy, stawiamy Go w centrum naszego życia, ale w codzienności najwięcej spotykamy Go w relacji z drugim człowiekiem. Św. Jan w swoim liście powie: „Jeśli ktoś mówi: Miłuję Boga, a nienawidzi swego brata, jest kłamcą. Kto bowiem nie miłuje swego brata, którego widzi, jak może miłować Boga, którego nie widzi?”.

Stąd Bóg jest żywą osobą, z którą winniśmy mieć żywą relację. Nam, ludziom przebywającym w świecie opanowanym przez mass media, trudno jest Go spotkać w modlitwie i ciszy. Jednak najczęściej właśnie nasz stosunek do brata czy siostry, z którymi mieszkam czy pracuję, może najpełniej wyrazić na zewnątrz to, kim jest dla mnie drugi człowiek i kim jest dla mnie Bóg. Dlatego dziś powinienem się zastanowić, czy moje doświadczenie na modlitwie przynosi mi tyle samo satysfakcji, co relacja z drugim człowiekiem, którego spotykam na co dzień.

————–

ks. Mikołaj Czurczak – kapłan Diecezji Rzeszowskiej, w maju 2023 roku przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie pełni posługę wikariusza w parafii p.w. Bożego Ciała i Matki Bożej z Lourdes w Rzeszowie.

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: «Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?»
On mu odpowiedział: «„Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy».

Poleć innym!