Wypłyń na głębię!
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

XV Niedziela Zwykła, rok A (16.07.2023 r.)
Ewangelia: Mt 13,1-23 ●

Nie trzeba szeroko otwierać oczu, by zobaczyć, że Kościół obecnie przeżywa bardzo trudny etap w swojej historii. Wiele odejść, wiele krytyki. Mnóstwo alternatywnych, bardzo kuszących dróg, które sprowadzają na manowce. Wielu zagubionych… Coraz bardziej przekonuję się, że na to wszystko jest tylko jedno lekarstwo…

Przypowieść o siewcy jest fantastyczna. Z jednej strony bardzo prosta, jasna i czytelna.
W taki sposób Chrystus zdobywał serca swoich słuchaczy – prostymi obrazami
i porównaniami. Z drugiej strony jednak, jeśli się wczytamy w ten tekst i spróbujemy się wgłębić, to znajdziemy tam bardzo obfity pokarm dla serca. Tutaj właśnie odnajduję klucz do uzdrowienia trudnej sytuacji w Kościele, ale może przede wszystkim w naszych sercach.

Co mówi Chrystus? Chciałbym przywołać dwa zdania:
- pierwsze: „Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu”,
- drugie: „Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon (…)”.

To, czy moje życie będzie owocne, czy Złemu uda się zabrać mi to, co wartościowe – zależy od jednego: od tego, czy zrozumiem i przyjmę Słowo. Myślę że wiele razy mieliśmy sytuację, gdy w czasie Mszy świętej lektor wychodził przeczytać czytanie, a my kompletnie nie rozumieliśmy tego, o czym czytał (bo często fragmenty są wyrwane z szerszego kontekstu) i po prostu wyłączaliśmy się. Podobne sytuacje mają miejsce w czasie czytania Ewangelii. Jak często udaje Ci się zapamiętać to, o czym był fragment Ewangelii, gdy wracasz do domu? Wydaje mi się, że w wielu przypadkach pozwalamy „ulecieć” Słowu z naszego serca dlatego, że go nie pogłębiamy i nie rozumiemy dobrze jego treści. Jeśli słowo Boże często ucieka z naszego serca i nie przykładamy do tego uwagi, jest to bardzo niebezpieczne, bo gleba naszego serca będzie coraz bardziej jałowa. Pustki po Panu Bogu nie zapełni nic – nawet rodzina, pieniądze czy rzeczy, które posiadamy.

Co zrobić, żeby Słowo mogło wydać owoc? Pomocne są z pewnością homilie. Warto się w nie wsłuchiwać w czasie niedzielnej Mszy świętej. Nawet z kiepskiego kazania można coś cennego dla siebie wyciągnąć. Można też słuchać homilii różnych kapłanów na YouTube (polecam np. homilie ks. prof. Roberta Skrzypczaka). Oprócz tego warto zaopatrzyć się w codzienny komentarz do słowa Bożego i uczyć się przebywać z tym Słowem na co dzień. Dużo łatwiej będzie Ci „złapać” niedzielną Ewangelię, gdy wejdziesz w rytm modlitwy Ewangeliami w tygodniu. Wystarczy 10-15 minut rozważania dziennie – szybko zobaczysz efekty. Pomocne komentarze można znaleźć w Internecie: chociażby tutaj, na stronie „Niezbędnika” katolickiego czasopisma „Niedziela”, na YouTube (np. na kanale „Maskacjusz”), w aplikacji „Modlitwa w drodze” czy w formie książkowej (np. „Oremus”).

Jeśli nie zaczniemy pogłębiać modlitwy słowem Bożym, to sytuacja się nie poprawi. Czas, gdy Kościół szedł z rozpędem popularności, już minął. Nasze osobiste problemy też same się nie rozwiążą. Musimy wracać do Źródła, aby zaczerpnąć świeżej wody i nabrać sił oraz nowych inspiracji.

————–

Ks. Jakub Dzierżak – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Obecnie posługuje w Parafii pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Górnie. Posługuje również w Duszpasterstwie Osób Niesłyszących Diecezji Rzeszowskiej.

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:

«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

Kto ma uszy, niechaj słucha!»

Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?»

On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.

Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.

Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.

Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

Poleć innym!