VII niedziela zwykła, 23 lutego 2020 – komentarz do Ewangelii
„Abyście stali się synami Ojca waszego”
Rozważa: Lucyna Montusiewicz •
Perykopa ewangeliczna: Mt 5,38-48
Na północno-zachodnim wybrzeżu Jeziora Galilejskiego znajduje się miejsce według mnie najpiękniejsze ze wszystkich miejsc świętych. Mędrcy Talmudu mówią, że właśnie tu znajdował się ogród Eden. Wypływające liczne źródła, ciepły podzwrotnikowy klimat, bujna zieleń i kaskady kwiatów kwitnących cały rok, owoce różnorodnych drzew i krzewów, wreszcie bogate i barwne chmary ptactwa z krzykliwymi zielonymi papugami i maleńkimi wielobarwnymi koliberkami palestyńskimi dopełniają obrazu doskonałego piękna przyrody. Tutaj umiejscawia się trzy najistotniejsze wydarzenia z Nowego Testamentu: Kazanie na Górze, cudowne rozmnożenie chleba i ryb oraz ukazanie się Apostołom Zmartwychwstałego Jezusa i przekazanie przez Niego władzy nad Kościołem św. Piotrowi.
Dzisiejsza Ewangelia św. Mateusza stanowi fragment Kazania na Górze, stąd moje poprzedzające wprowadzenie, abyśmy nieco wyobrazili sobie to miejsce. „Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę” (5,1) Także dzisiejsi pielgrzymi wchodzą na to miejsce i kapłan czyta całe Kazanie na Górze, a wtedy słuchający: rozglądają się wokoło, obserwują ptaszki, motyle, tracą wątek… Kazanie jest takie długie, miejscami niezrozumiałe, niemające nic wspólnego z moim życiem w Polsce… Słońce razi w oczy, odbija się w jeziorze, co za trudne zadania daje nam Głoszący… Więc niektórzy księża czytają pielgrzymom tylko fragment…
Idź dwa tysiące kroków – jest ci po drodze
Ta dzisiejsza lektura powoli przygotowuje nas do zbliżającego się okresu Wielkiego Postu. Czasu formacji naszej chrześcijańskiej wiary. Oto dobra pora, aby słuchać, Słuchać, Szema, Słuchać. Jednak kiedy wsłuchamy się w słowa Pana, czujemy się skonsternowani, bo tak trudne nam się wydają i niemożliwe do zrealizowania. Jezus wie, że zło dotyka każdego z nas osobiście, ponieważ jesteśmy bardzo skoncentrowani na sobie i swoich dobrach materialnych, na naszej prywatnej zapracowanej rzeczywistości. Jeśli ktoś uszczknie coś z tego, co nasze, serce jest żądne zemsty. Tracimy spokój, knujemy odwet, strata spędza nam sen z oczu.
Jezus lituje się nad nami i mówi: „Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi”. Mówi o sobie, bo za nas weźmie ten odwet, gdy rozeźlony żołnierz uderzy Go z wielkim rozmachem na odlew w prawy policzek. Tak rozumiemy utratę naszych dóbr – jak uderzenie! W Jezusie dasz radę znieść to osobiste zło: kradzieży, niezapłaconej pracy, bycia oszukanym przez krewnych i przyjaciół. Lecz wyrządzone ci zło uleczy dobro, którym z pomocą Jezusa odpowiesz. Zdarza nam się czasami myśleć, że Jezus zachęca nas do bierności wobec zła, tymczasem Jego misją jest przekazanie nam prawdy, iż złe jest oddawanie wet za wet.
Słuszne zaś jest godne opieranie się niesprawiedliwym atakom i zwalczanie zła w świecie. „Gdy to rzekł, jeden ze sług stojących obok, spoliczkował Jezusa, mówiąc: »Tak odpowiadasz arcykapłanowi?« Odrzekł mu Jezus: »Jeśli źle powiedziałem, udowodnij, co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?«” (J 18,22-23)
Módlcie się za tych którzy was prześladują – życzcie im dobrze
Dalej mówi o naszym stosunku do bliźnich, a raczej o powszechnie rozumianym poczuciu sprawiedliwości w komunikowaniu się z nimi i życiu codziennym. Mamy swoje nawyki, fochy, zamknięcia i wiele wyrafinowanych sposobów, aby ukarać najbliższych i tych nieznanych, gdy nie spełniają naszych pragnień. Chętnie przebywamy w otoczeniu bliskich i lubianych, lecz odwracamy się od obcych i wiedziemy nasze mieszczańskie życie w nijakości i lęku. Ciemno wokół nas, bo taka jest nasza sprawiedliwość, wcale nie jesteśmy szczęśliwi. Idąc, patrzymy w ziemię.
„A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół” – czyli dobrze czyńcie waszym nieprzyjaciołom. „Abyście stali się synami Ojca waszego, który jest w niebie”. Jezus odwraca nasz wzrok ku niebu, ku Ojcu. Wprawdzie słońce i deszcz pada na wszystkich, co czyni nas równymi, ale tylko ci, którzy postępują według nakazów Boga, stają się wybranymi dziećmi Ojca. Gdy patrzymy w niebo, otwiera się przed nami horyzont z perspektywą życia. Głębokiego sensu, innej cywilizacji innej logiki. „Logiki” Syna Bożego, który wypełnił Pisma dla naszego zbawienia, w którym mamy zmartwychwstanie. Wszak całe kazanie jest obietnicą nowego człowieka, przeobrażonego w Jezusie. Właśnie dzisiaj ta Ewangelia głoszona u progu Wielkiego Postu zadaje nam pytanie: czy ty chcesz być tym Nowym Człowiekiem? Czy chcesz żyć zmartwychwstaniem? Czy chcesz Jezusa?
Lucyna Montusiewicz, matka i żona, psycholog, nauczyciel akademicki, wieloletni przewodnik po Ziemi Świętej i Beskidach.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko i ząb za ząb”. A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu: lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi. Temu, kto chce prawować się z tobą i wziąć twoją szatę, odstąp i płaszcz. Zmusza cię ktoś, żeby iść z nim tysiąc kroków, idź dwa tysiące. Daj temu, kto cię prosi, i nie odwracaj się od tego, kto chce pożyczyć od ciebie.
Słyszeliście, że powiedziano: „Będziesz miłował swego bliźniego”, a nieprzyjaciela swego będziesz nienawidził.
A Ja wam powiadam: Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują, abyście się stali synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.
Jeśli bowiem miłujecie tych, którzy was miłują, cóż za nagrodę mieć będziecie? Czyż i celnicy tego nie czynią? I jeśli pozdrawiacie tylko swych braci, cóż szczególnego czynicie? Czyż i poganie tego nie czynią?
Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski».
