Tego uczmy się od Pana
▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

XI niedziela zwykła (17 września 2017)
Czytania: Ez 17,22-24; 2 Kor 5,6-10
Ewangelia: Mk 4,26-34 ▼

„W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją zrozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom”. Te trzy zdania są kluczem do zrozumienia Chrystusowej metody głoszenia Ewangelii.

Po pierwsze, Jezus odwołał się do doświadczenia Jemu współczesnych. Można powiedzieć więcej, że obraz zasiewu jest czytelny także dla dzisiejszych ludzi. Chociaż ludzie wychowani od dziecka w miastach być może nigdy nie byli na polu i nie widzieli siania to jednak jest to czynność niejako wpisana w życie człowieka. Każdy bowiem codziennie spożywa chleb powstały z ziaren.

Po drugie, Chrystus zachęca do czujności i cierpliwości. Czasami głoszenie Ewangelii dokonuje się bez problemów, a czasami potrzeba czasu oraz determinacji, ponieważ „jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi”.

Wreszcie Jezus stosuje różny poziom trudności w zależności od pojętności swoich słuchaczy. Należy unikać pokusy głoszenia Ewangelii bez względu na tych, których ma się przed sobą. Współczesnymi przypowieściami, punktem zaczepienia, może być codzienne życie dzisiejszego świata. Tego uczmy się od Pana.

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.


Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Jezus mówił do tłumów:
«Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, sam nie wie jak. Ziemia sama z siebie wydaje plon, najpierw źdźbło, potem kłos, a potem pełne ziarno w kłosie. Gdy zaś plon dojrzeje, zaraz zapuszcza sierp, bo pora już na żniwo».
Mówił jeszcze: «Z czym porównamy królestwo Boże lub w jakiej przypowieści je przedstawimy? Jest ono jak ziarnko gorczycy; gdy się je wsiewa w ziemię, jest najmniejsze ze wszystkich nasion na ziemi. Lecz wsiane, wyrasta i staje się większe od innych jarzyn; wypuszcza wielkie gałęzie, tak że ptaki podniebne gnieżdżą się w jego cieniu».
W wielu takich przypowieściach głosił im naukę, o ile mogli ją rozumieć. A bez przypowieści nie przemawiał do nich. Osobno zaś objaśniał wszystko swoim uczniom.

Poleć innym!