Nagrody

● Rozważa: ks. Julian Wybraniec ●

Trzynasta Niedziela zwykła (2 lipca 2017)

Czytania: 2 Krl 4, 8-11. 14-16a; Rz 6, 3-4. 8-11

Ewangelia: Mt 10, 37-42

W dzisiejszej Ewangelii Jezus posłużył się żydowskim sposobem wypowiadania się. Żydzi wierzyli, że jeśli przyjmują posła danej osoby, to właściwie ją przyjmują. Wykazanie szacunku dla ambasadora oznacza to samo, co wykazanie szacunku dla króla, który go posłał. Powitanie z miłością posłańca przyjaciela oznacza powitanie samego przyjaciela. Żydzi wierzyli, że uczczenie przedstawiciela danej osoby oznacza uczczenie tejże osoby. Odnosiło się to zwłaszcza do mędrców i do tych, którzy uczyli i przekazywali Boską prawdę.

Nie wszyscy możemy być prorokami bezpośrednio głoszącymi i zwiastującymi Słowo Boże, ale ten, który okazuje Boskiemu posłowi zwykłą gościnność, otrzyma nie mniejszą nagrodę, niż sam prorok. Jest wielu ludzi, którzy zajmują wysokie stanowiska społeczne. Jest wielu ludzi, których głos rozpala serca tysięcy. Jest wielu, którzy niosą brzemię społecznej służby, społecznej odpowiedzialności, czynią bardzo dużo, a którzy nie byliby w stanie spełnić swej misji, jeśliby nie było ludzi, którzy ich miłują, otaczają sympatią, którzy wykonują niejedną służbę w domu, w skrytości, niedostrzegani przez społeczeństwo. Jeśli prawdziwą wielkość mierzylibyśmy miarą Bożą, to spostrzeglibyśmy, że człowiek, który tak bardzo poruszył świat, właściwie był całkowicie zależny od kogoś, o kogo świat się nie troszczy, kto pozostaje nieznany. Nawet prorok musi zjeść śniadanie, musi się w coś ubrać. Nawet prorok musi mieć jakiś dom. Niechaj ci, którzy często spełniają niewdzięczne zadanie prowadzenia domu, gotowania posiłków, prania odzieży, robienia zakupów, opiekowania się dziećmi, nie myślą, że ich służba pozostanie bez zapłaty. To wielkie zadanie zlecone od Boga. Otrzymają zapłatę, zapłatę proroka, większą od tych, którzy całe dnie spędzają na posiedzeniach i żyją w wygodnych domach.

Nie zawsze świecimy przykładem dobroci. Nie zawsze ukazujemy się przed światem jako sprawiedliwi. Lecz kto pomaga dobremu człowiekowi być dobrym, otrzymuje zapłatę dobrego człowieka. Istnieje piękna opowieść. Pewien chłopiec wiejski po wielu trudach został kapłanem. W czasie studiów pomagał mu niestrudzenie wiejski szewc. Był on człowiekiem oczytanym i myślącym, uczynił wiele dla wychowania chłopca. Gdy młodzieniec obejmował stanowisko duszpasterza, szewc powiedział do niego: „Zawsze pragnąłem być głosicielem ewangelii, ale tak się złożyło, że do tego nie doszło. Ty osiągnąłeś to, o czym ja marzyłem. Chciałbym, abyś mi przyrzekł jedno: Chcę wykonywać dla ciebie buty i naprawiać je za darmo. Chcę, abyś je nosił, gdy będziesz wstępował na ambonę, by głosić słowo Boże. Wtedy będę czuł wyraźnie, że głosisz Ewangelię, którą ja tak bardzo chciałem głosić”. Niewątpliwie ten szewc służył Bogu tak samo, jak ów kaznodzieja i pewnego dnia otrzyma taką samą nagrodę.

Piękno dzisiejszej Ewangelii polega na podkreśleniu rzeczy najprostszych. Chrystus i Kościół zawsze będą potrzebowali wielkich mówców, wielkich przykładów świętości, wielkich nauczycieli, których imiona znane są wszędzie. Ale Chrystus i Kościół będą także zawsze potrzebowali tych, w których domach doświadcza się gościnności, których ręce są gotowe do wszelkiej posługi i w których sercach jest troska, zwana miłością chrześcijańską. U Boga każda służba ma tę samą rangę.

 Ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w rzeszowskiej katedrze. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka liturgiczna w teorii i praktyce.

 Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Jezus powiedział do apostołów: Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.

Poleć innym!