Ciało Zmartwychwstałego

▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

III Niedziela Wielkanocna (19 kwietnia 2015)

Czytania: Dz 3, 13-15. 17-19; 1 J 2, 1-5a

Ewangelia: Łk 24, 35-48 ▼

Czasami pojawiają się pytania o prawdziwość zmartwychwstania Jezusa oraz o to, jakie ciało posiadał Chrystus po wyjściu z grobu. Skąd wiemy, jak wyglądało, jakie miało właściwości i na ile wiarygodne dowody posiadamy? Dzisiejsza ewangelia daje odpowiedzi na te pytania.

Jezus pojawił się wśród apostołów i od razu zauważył ich niedowierzanie oraz niezrozumienie. Chociaż Zbawiciel w czasie publicznej działalności wspominał uczniom o swoim zmartwychwstaniu, to jednak w ich umysłach pozostawało to na poziomie przypowieści lub wielkiej obietnicy przeznaczonej na koniec dziejów. Jezus podaje apostołom przekonywujące argumenty na rzecz zmartwychwstania: ciało, kości, rany na stopach i rękach.

Czy Zbawiciel potrzebował pokarmu, aby przeżyć? Odpowiedź jest przecząca. Jezus, prosząc uczniów o jedzenie, raczej chciał podkreślić swoje cielesne zmartwychwstanie. Ciało uwielbionego Pana było tym samym ciałem, które miał podczas ziemskiego życia, ale nie takim samym. Nie podlegało ono prawom natury, nie było ograniczone czasem i przestrzenią.

Jaka nauka i obietnica płynie z wydarzeń zawartych w dzisiejszej perykopie ewangelicznej? Zmartwychwstały Jezus nie jest niedostępną obietnicą z odległej przeszłości lub ideą, której nigdy nie osiągniemy. Powstanie z martwych Chrystusa jest zapowiedzią i antycypacją powszechnego zmartwychwstania na końcu czasów. Pytając, jak będą wyglądały nasze ciała po zmartwychwstaniu, powinniśmy spojrzeć na Zmartwychwstałego i w Nim odczytywać zapowiedź tego, co nas czeka.

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!». Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?». Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich. Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.

Poleć innym!