Najświętsze Serce Jezusa uważane jest za „symbol potrójnej miłości, którą Boski Zbawiciel stale miłuje Ojca przedwiecznego i wszystkich ludzi” – pisał w encyklice „Haurietis aquas” (1956 r.) sługa Boży papież Pius XII.

Słusznie więc Serce Słowa Wcielonego jest uważane za główny wskaźnik i symbol potrójnej miłości, którą Boski Zbawiciel stale miłuje Ojca przedwiecznego i wszystkich ludzi. Serce to jest symbolem miłości Syna z Ojcem i z Duchem Świętym, tej miłości, która jedynie w Nim tylko, w Słowie, które stało się ciałem, objawiła się nam w ludzkim ułomnym i słabym ciele [...].

Jest ono także symbolem płomiennej miłości, wlanej w serce Chrystusa, wzbogacającej Jego wolę. Czyny Chrystusa są oświecone i kierowane podwójną wiedzą, błogosławioną i wlaną (por. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, III q. 9, a. 1-3).

W sposób jeszcze bardziej naturalny i bezpośredni jest wreszcie Serce Jezusa symbolem dostępnego zmysłom uczucia, gdyż ciało Zbawiciela, uformowane w najczystszym łonie Dziewicy Maryi przez wpływ Ducha Świętego, przewyższa najdoskonalej siłą czucia i postrzegania każde inne ciało ludzkie (por. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, III, q. 33, a. 2-3; q. 36, a. 6).

Cyt. za: Breviarium fidei. Wybór doktrynalnych wypowiedzi Kościoła,
red. ks. I. Bokwa, Poznań 2007, s. 418–419.

Poleć innym!