Obchodząc uroczystości i wspomnienia Świętych Pańskich, Kościół „starał się zawsze przedkładać wiernym przykłady świętości, aby nimi pobudzeni przyozdabiali się w cnoty samego Boskiego Zbawiciela” – pisał w wydanej w 1947 r. encyklice „Mediator Dei et hominum”, poświęconej liturgii świętej, papież Pius XII.

W ciągu roku liturgicznego celebruje się nie tylko tajemnice Jezusa Chrystusa, lecz także uroczystości Świętych Pańskich. W tych świętach, chociaż idzie o obchody mniejszego i podrzędnego znaczenia, Kościół wszakże starał się zawsze przedkładać wiernym przykłady świętości, aby nimi pobudzeni przyozdabiali się w cnoty samego Boskiego Zbawiciela.

W cnotach bowiem Świętych na różny sposób odzwierciedla się cnota samego Jezusa Chrystusa; trzeba więc byśmy byli ich naśladowcami, tak jak oni byli naśladowcami Jego. U jednych błyszczała gorliwość apostolska, u innych naszych bohaterów uwydatniało się męstwo do przelania krwi; inni odznaczali się wytrwałą czujnością w oczekiwaniu Odkupiciela, inni jaśnieli blaskiem dziewiczej duszy i wyróżniali skromnym wdziękiem chrześcijańskiej pokory. Wszyscy zaś płonęli najgorętszą miłością ku Bogu i bliźnim. Te wszystkie ozdoby świętości liturgia święta stawia przed nasze oczy, abyśmy się w nie zbawiennie wpatrywali, i abyśmy „zapalili się przykładami tych, których zasługami się cieszymy” (Mszał Rzym. Modlitwa ze mszy na święto wielu męczenników poza okr. Wielkanocnym). „Trzeba więc zachować w prostocie niewinność, w miłości zgodę, w pokorze skromność, w zarządzaniu pilność, czujność przy pielęgnowaniu chorych, miłosierdzie przy wspieraniu ubogich, w obronie prawdy stałość, w surowej karności rozwagę, aby niczego nie brakło w nas wedle wzoru dobrych uczynków. Takie bowiem ślady pozostawili nam Święci, wracając do ojczyzny, abyśmy trwając na ich ścieżkach, osiągnęli ich radość” (Św. Beda, Hom. subd. 70 In solemn. omnium Sanct.). Aby zaś zbawiennie pobudzić również nasze zmysły, chce Kościół, aby w naszych świątyniach znajdowały się obrazy Świętych, zawsze jednak tą myślą się kierując, abyśmy „naśladowali cnoty tych, których obrazy czcimy” (Mszał Rzym. Módl. na urocz. św. Jana Damasc.).

Jest i inna przyczyna, dla której lud chrześcijański oddaje cześć Świętym, a mianowicie, „aby ubłagać ich pomoc, i aby wspierała nas opieka tych, których pochwałami się radujemy” (Św. Bernard, Kazanie 2 na uroczystość Wszyst. Świętych.). Stąd łatwo zrozumieć, dlaczego to liturgia dostarcza nam liczne formuły modlitewne do wzywania opieki Świętych.

Pius XII, Enc. Mediator Dei et hominum, cz. III, r. III (fragm.)
Cyt. za: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xii/encykliki/mediator_dei_20111947.html
Pogrubienia w tekście: redakcja Dziennika Parafialnego

Poleć innym!