Jaromir Kwiatkowski ●

Obiecałem kilka dni temu, że jeszcze odniosę się w Dzienniku Parafialnym do wypowiedzi papieża Franciszka dla dziennikarzy w samolocie z Filipin, podczas której papież – w kontekście dzietności – powiedział, że aby być dobrymi katolikami, nie musimy być jak króliki.

Od tego czasu przeczytałem kilka analiz, z których wynika, że papież nie tylko nie powiedział nic złego, ale wręcz przeciwnie – wygłosił piękną, zaimprowizowaną katechezę nt. rodzicielskiej odpowiedzialności, którą nie powinni czuć się urażeni odpowiedzialni rodzice wielodzietnej rodziny. I trudno się z tym nie zgodzić, o czym mógł się przekonać każdy, kto przeczytał opublikowane w Dzienniku Parafialnym fragmenty tej konferencji.

Problem tkwi gdzie indziej: w sferze przekazu. Ma on charakter drugorzędny, co nie znaczy, że należy go lekceważyć.

Franciszek ma swój specyficzny język. Mówi obrazami zrozumiałymi dla współczesnego człowieka, ale bardzo łatwo te skrótowe wypowiedzi skierować w dowolną stronę – prawą lub lewą. Pytanie, jakie zostało postawione Ojcu Świętemu było podchwytliwe i pochodzi ze starego uproszczonego katalogu, według którego problemy demograficzne zniszczą cywilizację, ponieważ zbyt duża liczba ludzi zadepcze nam Ziemię. Stary maltuzjanizm i neomaltuzjanizm idzie tą logiką. Wydaje mi się, że papież Franciszek zbyt delikatnie podszedł do zadanego mu pytania…

- tłumaczy w rozmowie z portalem wPolityce.pl bp Stanisław Stefanek.

Dodajmy, że papież jest południowcem, a więc ma bardziej gorący temperament i wyraża się z mniejszą precyzją niż analityczny Europejczyk. Stąd pewnie jeszcze nieraz wywoła konsternację swoimi wypowiedziami. Według mnie, będzie to wynikało raczej z różnic temperamentu niż doktrynalnych.

Na to nie mamy wpływu – pozostaje mieć nadzieję, że w przyszłości papież Franciszek będzie bardziej starannie dobierał słowa, tak by nie trzeba było się zastanawiać co miał na myśli.

Ale jednocześnie  mamy wpływ na to, jak sami podchodzimy do słów następcy św. Piotra.

Użyte przez papieża słowo „króliki” na określenie rodzin wielodzietnych z pewnością szybko nie zniknie ze sceny. Usłyszy je, za plecami i w twarz, wiele rodzin wielodzietnych. Echo będzie brzmiało długo. Bo przecież gdyby to powiedział ktoś z lewicy świeckiej, uznalibyśmy te słowa za oburzające. To nie pierwszy raz, gdy toczy się dyskusja wokół słów Ojca Świętego, które zostały źle zrozumiane. Często też słyszymy, że to lewica chętnie wyciąga ze słów papieża Franciszka korzystne dla siebie wątki. Po co więc dawać jej pożywkę i pretekst do toczenia takich dyskusji?

- pisze Jacek Karnowski, redaktor naczelny tygodnika „wSieci”.

OK, tyle tylko, że to rozumowanie ma jedną zasadniczą słabość: pisane jest, tak jak je odczytuję, tak jakby autor zakładał, że papież śledzi i przejmuje się tym, jak na jego słowa zareaguje lewica w Polsce. Tak przecież nie jest, więc przydałoby się więcej spokoju i dystansu w komentarzach osób zazwyczaj broniących Kościoła.

A tego dystansu zabrakło w wypowiedziach kilku prawicowych publicystów, z Rafałem A. Ziemkiewiczem na czele, który na Twitterze potraktował Franciszka obraźliwym sformułowaniem, nawiązującym do jego władz umysłowych. Później zresztą niezbyt fortunnie za to przepraszał. Pytanie brzmi: kto sobie strzelił w stopę – Ziemkiewicz czy Franciszek?

Mam do Ojca Franciszka jedną podstawową pretensję, że zbyt łatwo wierzy mediom

- pisze Jacek Karnowski. A może zbyt łatwo uwierzyli mediom ludzie w rodzaju Ziemkiewicza, którzy szybko pospieszyli z krytyką papieża, zapewne nie sprawdziwszy do końca wypowiedzi Franciszka w całym jej kontekście.

Jeżeli więc rozważając wypowiedź papieża zadajemy pytanie o jego roztropność (bo i takie rozważania się pojawiły), to może warto te rozważania zacząć od siebie?

Poleć innym!