Boże, Rządco i Panie narodów,
z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać,
a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej,
błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna,
chwałę przynosiła Imieniowi Twemu
a syny swe wiodła ku szczęśliwości.

Wszechmogący wieczny Boże,
spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom
i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej,
byśmy jej i ludowi Twemu,
swoich pożytków zapomniawszy,
mogli służyć uczciwie.

Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje,
rządy kraju naszego sprawujące,
by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym
mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować.

Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Źródło:

http://sanctus.pl/index.php?podgrupa=58&doc=17

*   *   *

Publikując  w Święto Niepodległości słynną modlitwę za Ojczyznę ks. Piotra Skargi nie mogę oprzeć się malej refleksji. Tą piękną modlitwą rozpoczyna się np. każda sesja sejmiku województwa podkarpackiego, a często zaraz potem odbywa się taka naparzanka, jakby radni zapomnieli, co przed chwilą odmawiali, albo nie rozumieli tekstu. Warto, by każdy, kto podejmuje działalność publiczną – parlamentarzyści, samorządowcy itd. – głęboko przemyśleli zwłaszcza frazę “byśmy jej (Ojczyźnie – przyp. aut.) i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie” (podkr. aut.).

Jaromir Kwiatkowski

 Na ilustracji: ks. Piotr Skarga.

Fot. Wikipedia

Poleć innym!