Jaromir Kwiatkowski ●

Dzyń, dzyń, dzyń!

Nowotestamentowe wiadomości o mężu Maryi są bardzo skąpe. Spory między badaczami dotyczą nawet tego, w jakim był wieku. Zdaniem niektórych, był mężczyzną niewiele starszym od kilkunastoletniej Matki Jezusa. Choć np. wg apokryficznej Ewangelii dzieciństwa Tomasza (II w.), Józef podczas zaręczyn z Maryją był już człowiekiem starszym. Po epizodzie podczas pielgrzymki do Jerozolimy, kiedy oboje szukali 12-letniego Jezusa, Nowy Testament nie wspomina już o Józefie, co prowadziło badaczy Biblii do przypuszczenia, że umarł On przed rozpoczęciem przez Jezusa publicznej działalności.

Jezus nie był rzeczywistym ojcem Jezusa, a jedynie Jego opiekunem, żywicielem i wychowawcą. A jednak Kościół czci Go jako patrona ojców rodzin, pragnąc zwrócić naszą uwagę na fakt, że ojcostwo biologiczne musi zostać dopełnione w procesie wychowania dziecka przez ojcostwo duchowe.

Dwie rzeczy imponują mi w św. Józefie najbardziej. Po pierwsze, był człowiekiem szlachetnym. Zamierzał potajemnie oddalić Maryję, gdy ta okazała się brzemienna – by nie narazić Jej na zniesławienie. Musiał czuć się wtedy bardzo podle. Uwierzył jednak Bogu i pozostał przy Maryi i Jezusie. Po drugie, wiódł życie ciche, pokorne i pracowite. Był zawsze w cieniu, z reguły przy swym ciesielskim warsztacie. Stąd papież Pius XII mianował Go patronem ludzi pracy. Możemy się jedynie domyślać, że Józef oddziaływał wychowawczo na małego Jezusa, na którego charakter wpłynął pewnie nie tylko fakt, że był Synem Bożym, ale i atmosfera domu rodzinnego. Jakże Józef różni się od dzisiejszych, nie mających na nic względu, karierowiczów!

Uczmy się odeń pokory, pracowitości i posłuszeństwa woli Bożej.

Dzyń, dzyń, dzyń!

Felieton z 2000 r., opublikowany w podkarpackiej Gazecie Codziennej Nowiny, w ramach autorskiego cyklu „Dzwonek niedzielny”, oraz w książkowym zbiorze felietonów pod tym samym tytułem (2003).

Poleć innym!