Zgodnie z naszą obietnicą z facebookowego profilu Dziennika Parafialnego chcemy się z Państwem podzielić kilkoma fragmentami encykliki papieża Franciszka „Lumen fidei”. Zachęcamy do czytania naszych fragmentów i podsyłania ich swoim znajomym. Tym, którzy mają możliwość, sugerujemy zapoznanie się z całym tekstem papieskiej encykliki. Rozpoczynamy od fragmentu z numeru 13 o szacunku do tego, co w wierze zakryte.

Gdy Mojżesz rozmawia z Bogiem na Synaju, lud nie potrafi znieść tajemnicy ukrytego oblicza Bożego, nie potrafi wytrzymać czasu oczekiwania. Wiara ze swej natury wymaga wyrzeczenia się chęci natychmiastowego posiadania, jakie zdaje się ofiarować widzenie, jest zaproszeniem, by otworzyć się na źródło światła, szanując tajemnicę Oblicza, które zamierza objawić się osobiście i w odpowiednim czasie. Martin Buber przytaczał definicję bałwochwalstwa, podaną przez rabina z Kocka. Z bałwochwalstwem mamy do czynienia wówczas, «gdy zwraca się pełne szacunku oblicze do oblicza, które nie jest obliczem». Zamiast wierzyć w Boga, człowiek woli czcić bożka, którego oblicze można utrwalić i którego pochodzenie jest znane, bo został przez nas uczyniony. W przypadku bożka nie ma niebezpieczeństwa ewentualnego powołania, które wymagałoby wyrzeczenia się własnego poczucia bezpieczeństwa, ponieważ bożki «mają usta, ale nie mówią» (Ps 115, 5). Rozumiemy więc, że bożek jest pretekstem do tego, by postawić samych siebie w centrum rzeczywistości, adorując dzieło własnych rąk.

Franciszek,
Encyklika „Lumen fidei”, nr 13.

Poleć innym!