Rozważanie nie dla mięczaków
Święto św. Szczepana męczennika (26 grudnia 2012)
Perykopa ewangeliczna: Mt 10,17-22
Rozważa: ks. Julian Wybraniec ▼
Przez cały tydzień świętujemy oktawę, czyli osiem dni, w których pochylamy się nad tajemnicą Bożego Narodzenia. Staje przed nami nie tylko Dziecię w żłóbku, lecz historia tego wszystkiego, co wyniknęło z faktu, iż Bóg stał się Człowiekiem i zamieszkał między nami. A wyniknęły z tego między innymi świadectwa wierzących. Dziś czcimy pierwszego świadka chrześcijaństwa i prawdy Chrystusowej. Święty Szczepan dał życie, by zaświadczyć, iż Jezus jest Mesjaszem, Zbawicielem Świata.
Jezus, wysyłając uczniów na misję, nie omieszkał zapowiedzieć, co ich czeka. Zapowiedział prześladowania i doświadczenia, jakie będą musieli znosić przed namiestnikami i królami.
Z tego fragmentu przebija szczerość Jezusa. Nigdy nie ukrywał, co czeka ludzi, którzy pójdą za Nim. „Oto moje zadanie, które wam przekazuję – widzicie jego najdramatyczniejsze i najtrudniejsze strony – czy je przyjmujecie?” Nie jest to świecka metoda zdobywania zwolenników. Świat oferuje człowiekowi róże na drodze, wygodę, awans, spełnienie ziemskich ambicji. Jezus oferuje swym naśladowcom trudności, a nawet śmierć. Historia św. Szczepana i Apostołów dowiodła, że Jezus miał rację. Ale w głębi serca ludzi nęci wezwanie do podjęcia ryzyka. Głęboko w sercu każdego człowieka kryje się umiłowanie ryzyka.
Po oblężeniu Rzymu w 1849 roku, Garibaldi wydał następującą proklamację: „Żołnierze, wszystkie nasze wysiłki skierowane przeciw nieprzyjacielowi okazały się dotychczas nieskuteczne. Nie mam wam nic do zaofiarowania oprócz głodu, pragnienia, trudności i śmierci. Wzywam jednak tych wszystkich, którzy kochają kraj, by przyłączyli się do mnie”. Po tym apelu ludzie przychodzili setkami. Kiedy Shockleton zdecydował się wyruszyć na biegun południowy, rozpoczął werbunek ochotników na tę trudną wyprawę przez lody polarne. Myślał, że będzie trudno znaleźć kogoś kto podejmie tak wielkie ryzyko. A jednak zasypywały go setki listów od młodych, starych, bogatych i biednych, od tych wszystkich, którzy pragnęli wziąć udział w ryzykownym przedsięwzięciu.
Do serc ludzkich przemawia przede wszystkim wezwanie do heroizmu.
Zapowiedzi prześladowań wypełniają się dziś na św. Szczepanie. W tej strasznej scenie odkrywamy tajemnicę jego odwagi. Ponad wszystkim, co ludzie mogli mu uczynić, widział swego Pana oczekującego u wrót wieczności. Męczeńska śmierć była dla niego bramą do tronu Chrystusa. Widzimy, że Szczepan idzie za przykładem swojego mistrza i tak, jak Jezus, błaga o przebaczenie dla swoich oprawców. Historia uczy nas, że człowiek, który do końca życia prawdziwie naśladuje Jezusa, znajdzie siłę do dokonania rzeczy, które w ludzkich kategoriach wydają się niemożliwe. Dla Szczepana ta okropna męczarnia kończy się dziwnym spokojem. Ogarnął go spokój, jaki ogarnia człowieka, który wie, że uczynił to, co powinien był uczynić, nawet jeśli trzeba za to płacić życiem.
————–
ks. Julian Wybraniec – w maju br. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.
————–
Tekst Ewangelii (Mt 10,17-22)
Jezus powiedział do swoich Apostołów: Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony.
