Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła
(29 czerwca 2012)
Perykopa ewangeliczna: Mt 16,13-19
Rozważa: ks. Julian Wybraniec ▼

Dzisiejsza uroczystość pokazuje, jak niesamowite są Boże plany. Po śmierci Jezusa, kiedy Piotr przeżywał boleśnie zaparcie się Mistrza, Szaweł być może szukał już najbardziej skutecznych sposobów do usunięcia wyznawców Chrystusa z powierzchni ziemi. Jeden zaparł się Chrystusa, drugi prześladował jego uczniów. A dziś obydwaj zjednoczeni w chwale niebieskiej wspólnie odbierają cześć na ziemi. Czyż to nie zaskakujące?

Bóg każdemu daje szansę, co więcej, Bóg bardzo chce, by każdy został świętym! Tylko aby to osiągnąć, trzeba życiem odpowiadać na pytanie Jezusa z dzisiejszej Ewangelii: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Czy to jest proste? Wniknijmy w głąb Ewangelii.

Gdzieś tam pod Cezareą Filipową, po dwóch czy trzech latach wspólnego przebywania z uczniami, Jezus zadaje otwarcie pytanie: Za kogo mnie uważacie? I to pytanie kieruje także do nas. Za kogo ty Mnie uważasz? Co ty o Mnie myślisz? Jak wiele o Mnie wiesz? Czy sensem twojego życia jest poznawanie Mnie? Za kogo Mnie uważasz?

Czy poświęcasz jakąś chwilę swojego czasu w ciągu dnia, żeby poznawać Boga? Nie żeby się pomodlić i mieć święty spokój z wyrzutami sumienia. Tylko czy naprawdę patrzysz Mu wtedy w oczy, czy otwierasz wtedy Biblię, czy modlisz się bez pośpiechu? Czy twoja przyjaźń z Jezusem jest naprawdę przyjaźnią, czy tylko wiedzą religijną?

Piotr i Paweł to prawdziwi przyjaciele Jezusa. Oni nie tylko słowami, ale i życiem zaświadczyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem żywego Boga. Nie przestali być zwykłymi ludźmi, z wadami i słabościami, ale było w ich życiu coś więcej, jakaś siła, która wyraźnie ich kształtowała – było nią prawdziwe i szczere umiłowanie Zbawiciela. Z tej miłości wyrosła ich świętość.

Święty Piotr i Święty Paweł nie założyli ani partii politycznej, ani jakiejś ludzkiej organizacji. Stali się wykonawcami woli Jezusa Chrystusa, objawionej uczniowi: „Ty jesteś Piotr, czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Niech podsumowaniem tego rozważania będzie tekst liturgiczny. Będąc na Mszy świętej, wsłuchajmy się w prefację, która niezwykle trafnie, w zwięzłych słowach, streszcza tajemnicę życia tych świętych Apostołów:

Piotr pierwszy wyznał wiarę w Chrystusa i z nawróconych Izraelitów założył pierwszy Kościół. Paweł otrzymał łaskę jasnego rozumienia prawd wiary i stał się nauczycielem narodów pogańskich. Obdarzeni różnymi darami zgromadzili w jednym Kościele wyznawców Chrystusa i zjednoczeni w chwale niebieskiej wspólnie odbierają cześć na ziemi.

————–

ks. Julian Wybraniec – w maju br. przyjął święcenia kapłańskie. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.


————–
Tekst Ewangelii (Mt 16,13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”.
Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Poleć innym!