Z nauczania papieża Bł. Jana XXIII

Papież Bł. Jan XXIII w swym liście apostolskim In religioso convegno (1961), zalecającym odmawianie różańca do Matki Bożej w miesiącu październiku w intencji zachowania pokoju między narodami, zachwycał się pięknem różańca odmawianego przez wszystkie stany Kościoła: „O błogosławiony różańcu Maryi! ileż doznaje się słodyczy, gdy się widzi, jak cię wznoszą ręce niewinnych, (…) tych wszystkich, którzy oceniają wartość i skuteczność modlitwy”.

Różaniec staje się gorącą prośbą powszechną poszczególnych dusz i niezmiernej społeczności ludzi odkupionych, którzy z tylu miejsc ziemi spotykają się razem w jednej modlitwie: czy to w osobistych prośbach, zanoszonych dla uproszenia łask w potrzebach indywidualnych każdego z nich, czy też przez udział w niezliczonym i jednomyślnym chórze całego Kościoła w wielkich sprawach wszystkiej ludzkości. Kościół, jakim go chciał mieć Boski Zbawiciel, żyje wśród przykrości, przeciwności i burz nieładu społecznego, który często przybiera formę strasznej groźby; lecz jego spojrzenie jest niezmienne i jego moce natury, oraz łaski, są zawsze zwrócone do najwyższego przeznaczenia wieczystych zakończeń.

O, jak zawsze piękny jest różaniec w rękach niewinnego dziecka, i człowieka chorego, dziewicy Bogu poświęconej w ukryciu klasztornym, albo w wypełnianiu apostolstwa miłosierdzia, w ciągłej pokorze i poświęceniu: mężczyzny i niewiasty, ojca i matki w rodzinie, ożywionych wysokim poczuciem szlachetnej i chrześcijańskiej odpowiedzialności, w skromnych rodzinach katolickich o starej tradycji domowej, dusz pobożnych zebranych w milczeniu i oderwanych od życia światowego, którego się wyrzekły, a chociaż są zobowiązane do życia zawsze w świecie, to jak anachoreci przebywają wśród niepewności i pokus.

Dla tych, którzy śledzą z punktu widzenia historycznego kolejność przemian politycznych, jest dobrze znany wpływ dokonywany przez kult Matki Bożej, gdy chodzi o zachowanie od grożących nieszczęść, o odzyskanie pomyślności i porządku społecznego, o świadectwo odniesionych zwycięstw duchownych.

O błogosławiony różańcu Maryi! ileż doznaje się słodyczy, gdy się widzi, jak cię wznoszą ręce niewinnych, ręce świętych kapłanów, dusz czystych, ludzi młodych i starszych, tych wszystkich, którzy oceniają wartość i skuteczność modlitwy; gdy cię biorą do rąk niezliczone rzesze jako symbol i jako sztandar, będący znakiem zwycięstwa pokoju w sercach, pokoju dla wszystkich ras ludzkich.

Bł. Jan XXIII, List apostolski In religioso convegno, 29 września 1961 r.

Poleć innym!