Obłok
● Rozważa: ks. Bohdan Dutko MS ●
Ewangelia: Mt 17,1-9 ●

„Już teraz rozumiem miłosierdzie Twoje, które mnie osłania jak obłok świetlany.”
św. Siostra Faustyna

W Ewangelii jest mowa o obłoku, który pojawił się na Górze Tabor. Wczoraj w Dębowcu rozpoczęły się rekolekcje dla małżonków. Małżeństwa, przedstawiając się, mówiły, że jadąc, zobaczyły nad sanktuarium obłok.

Obłok w Biblii oznaczał miejsce obecności Boga – Szekina. Rabbi Reisz-Lakisz powiada, że Bóg spowity jest w siedmiu wspaniałych obłokach. Obłok unosił się nad namiotem Sary. Izraelitom, idącym przez pustynię, obłok wskazywał kierunek marszu i miejsce postoju. Kiedy się zniżył, oznaczało to, że trzeba się zatrzymać. Kiedy unosił się w górę – że trzeba ruszyć w drogę (por. Wyj 13, 21-22). W Dziejach Apostolskich czytamy, że przy wniebowstąpieniu Jezusa obecny też był obłok (por. 1, 9-11). Obłok przedstawia rzeczywistość duchową.

Obłok z Góry Moria

Istnieje midrasz mówiący o obłoku, który „spoczywa na górze”. Ten midrasz przypomina rozmowę Abrahama z synem tuż przed złożeniem Izaaka w ofierze na górze Moria. Abraham podniósł wzrok i ujrzał górę, której szczyt skrywała chmura i nabrał pewności, że jest to miejsce wybrane przez Boga. To jest łaska zobaczyć coś więcej niż tylko górę! Więcej zobaczyli Abraham i Izaak. Słudzy natomiast widzieli tylko górę, dlatego pozostali z osłami. Tylko Abraham i jego syn widzieli obłok, spoczywający na górze – i tylko oni poszli dalej w duchową wędrówkę na szczyt. To właśnie na tej górze – tuż przed złożeniem ofiary z Izaaka – Abraham usłyszał głos: „Abrahamie, Abrahamie… nie podnoś ręki na chłopca” (Rdz 22, 12).

To, co się wydarzyło na tej górze, Abraham zapamięta na całe życie. Ono wewnętrznie go przemieniło. Schodził z niej już jako inny człowiek – przemieniony.

Obłok z Góry Tabor

Podobne doświadczenie mają Piotr, Jakub i Jan. Także oni, będąc z Jezusem na szczycie góry, przeżyli wydarzenie duchowe, doświadczenie wiary. Zobaczyli Jezusa przemienionego, w chwale! Jeśli ktoś z nas miał podobne doświadczenie objawienia się Jezusa w swoim życiu, to podobnie jak apostołowie nie wie, co należy mówić. Podobnie jak Abraham i oni zobaczyli obłok, osłaniający ich, a później usłyszeli głos: „To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie”.

Piotr, Jakub i Jan już nie są tymi samymi ludźmi, którzy wchodzili na górę. Przeżycie na górze i ujrzenie Jezusa w chwale pozostawia w nich ślad. Schodzą już inni… Mają „pamiątkę” wiary, tak jak wcześniej Abraham czy Jakub z nocnego zmagania.

Obłok z Góry La Salette

Kiedy bywam na La Salette jako kapelan to często widzę unoszący się obłok nad tą górą, gdzie objawiła się Płacząca Maryja. Przybywający pielgrzymi są poruszeni. Cisza i samotność ich dotyka. Wielu z nich żałuje, że są tylko przejazdem, albo tylko jeden dzień, chcieliby pozostać dłużej… W tym zachwycie są podobni do Piotra i chcieliby rozbić namiot na kilka dni – tak im tu dobrze.

Bóg nas wyprowadza w górę, aby nam się objawić – tak jak Abrahamowi czy apostołom, ale wyprowadza nas także, aby nas przemienić. Bóg objawia swoją chwałę, aby przemienić nasze serce i nasze życie.

Pewnego dnia podeszła do mnie kobieta i powiedziała: Jestem właścicielką sklepu. Handluję także w niedzielę, ale słuchając dziś Orędzia Pięknej Pani, postanawiam, że po powrocie do domu mój sklep w niedzielę będzie zamknięty. Bóg ją dotknął, przemówił do niej na tej górze w jej obłoku. Zjedzie z tej góry z doświadczeniem usłyszenia głosu. Jest podobna do Abrahama i uczniów! Na zawsze zapamięta ten głos! Ona schroniła się w obłoku obecności Maryi.

Jakże piękny jest obłok Pana w naszym życiu. W nim nie czujemy się jak we mgle. Obłok Pana to światło, to miłosierdzie, to kierunek, w którym mamy iść.

————–

Ks. Bohdan Dutko, misjonarz saletyn. Po przyjęciu święceń kapłańskich (1988) pracował jako katecheta w parafii Matki Bożej Saletyńskiej w Olsztynie, studiował w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Salezjańskim i pełnił posługę duszpasterza akademickiego w Rzeszowie. W 1996 r. po raz pierwszy został redaktorem naczelnym dwumiesięcznika „La Salette – Posłaniec Matki Bożej Saletyńskiej”, którą to funkcję pełnił ponownie w latach 2007-2012 i pełni od 2015 r. W latach 1997-2000 był asystentem w Radzie Prowincjalnej w Warszawie, następnie przez sześć lat był przełożonym wspólnoty zakonnej i proboszczem w Rzeszowie. W latach 2012-2015 pełnił funkcję wikariusza Polskiej Prowincji Zgromadzenia Księży Saletynów. Od 2018 r. jest dyrektorem “Centrum Pojednania” Domu Rekolekcyjnego w Dębowcu.
————–
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba oraz brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza».
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie!» Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!» Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».

Poleć innym!