Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mego

Nie wiem, Panie, kiedy przyjdzie moja śmierć. Może dziś, może za rok, może za lat kilkadziesiąt. Ale przyjdzie na pewno. Przed nią nie ma ucieczki. Choćbym nie wiadomo jak pragnął żyć, będę musiał stąd odejść.

Kiedyś się jej nie bałem. Myślałem, że jest tylko przejściem do domu Ojca. Bo tak naprawdę była bardzo daleko. Spokorniałem, kiedy zaczęła być bardziej namacalna. Kiedy uświadomiłem sobie, że może być poprzedzona bólem i strachem. Kiedy zrozumiałem, jak bardzo mogę być wtedy samotny.

Dlatego chciałbym Cię dziś prosić o dobrą śmierć. Nie wiem czy szybką, czy powolną. Nie wiem czy bezbolesną czy w bólu. Czy świadomą, czy w malignie. Czy wśród bliskich, czy samotną, na szpitalnym łóżku wśród obcych. Ty wiesz, jaka będzie dla mnie najlepsza. Ale proszę Cię z całego serca, abym był na nią przygotowany. Aby była złożeniem ducha w ręce Ojca, a nie ku zatraceniu…

Źródło:

http://liturgia.wiara.pl/doc/419114.Modlitwy-na-Wielki-Post/7

Na zdjęciu: scena z plenerowego Misterium Męki Pańskiej w sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Niechobrzu k/Rzeszowa. Fot. Tadeusz Poźniak