Cisza likwiduje fale
● Rozważa: ks. Mikołaj Czurczak●

XII Niedziela zwykła, rok B (23.06.2024)
Ewangelia: Mk 4, 35–41 ●

Niejeden raz w naszym życiu musimy udać się w jakąś dalszą drogę, aby się rozwijać. Czasem jest to z naszej własnej woli, a nieraz jesteśmy do tego zmuszeni. W wielu tego typu przypadkach wiąże się to z pewnym strachem i niepokojem. Droga, którą postanowiliśmy pójść, wydaje się ciemna i bez celu. Pojawia się wiele myśli, które męcząc nas, zachęcają do zawrócenia, pójścia w miejsce, gdzie czuliśmy się pewnie i bezpiecznie. Jednak czy na pewno takie postępowanie przyczyni się do naszego dobra, czy wtedy sami na własne życzenie nie zamkniemy się w ponurej nocy „naszego świata” wykreowanego według naszej wizji?

Apostołowie z dzisiejszej Ewangelii znaleźli się w ciemnościach nie tylko astronomicznych, lecz również spowodowanych strachem oraz lękiem. Strona jeziora, w kierunku której płynęli, była zamieszkiwana przez „nie-Żydów”, poza tym, gdy się tam zatrzymają, wyskoczy na nich człowiek opętany, który to mieszkał pośród grobowców. Wszystkie okoliczności powodują niechęć u apostołów w podążaniu za poleceniami Chrystusa i w pewnym momencie chcą zawrócić. Jednak dopiero wtedy przypominają sobie, kto wydał im to polecenie i że jest razem z nimi. Jezus nakazuje burzy zamilczeć, co niektórzy komentatorzy tłumaczą nawet jako ,,zamknij się!”, po czym nastaje cisza.

Podobnie dzieje się naszym życiu. Przerażanie może być spowodowane wieloma czynnikami zewnętrznymi, które powodują, że przychodzą nam do głowy różnego rodzaju myśli, a te z kolei mogą być tymi falami, które atakują łódź. W takiej sytuacji często tracimy siły na jakiekolwiek działanie i racjonalne myślenie. Jednak czy nie powinniśmy przypomnieć sobie o Jezusie, który cały czas jest z nami i ma plan na nasze życie? Zawsze kiedy trudno nam zebrać myśli, a mamy podjąć jakąś życiową decyzję, powinniśmy tę sprawę oddać Bogu. Pomocą w złapaniu koncentracji, wyciszeniu się może być adoracja Najświętszego Sakramentu, a nawet proste wpatrywanie się w krzyż. Wtedy możemy wsłuchać się w głos Boży i podejmować racjonalne i odpowiedzialne decyzje.

Apostołowie znajdują się w łodzi, a ta z kolei jest obrazem Kościoła. W ostatnim czasie wiele słyszymy informacji atakujących Chrystusową owczarnię. Docierają do nas informacje o różnych pomysłach ze strony rządowej związanych z lekcjami religii w szkole, o nadużyciach niektórych duchownych, o paradach osób związanych ze środowiskami LGBT+ i tolerancji tego przez różnych włodarzy miast w naszym państwie. Kiedy tego typu informacje będą nas atakować, znajdźmy ciszę i zobaczymy, że historia znała różne przypadki, ale Pan Jezus obiecał, że Jego Kościół będzie trwał do skończenia świata i On się tym zajmie. Szukajmy ciszy, ilekroć doznamy naszych życiowych burz.

————–
ks. Mikołaj Czurczak – kapłan Diecezji Rzeszowskiej, święcenia kapłańskie przyjął w maju 2023 roku. Obecnie pełni posługę wikariusza w parafii p.w. Bożego Ciała i Matki Bożej z Lourdes w Rzeszowie.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka

Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły
z Nim.
A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»

Poleć innym!