Bądź wierny aż do końca, a dam ci wieniec życia!
● Rozważa: ks. Jakub Dzierżak ●

XXIX niedziela zwykła, rok C (16.10.2022 r.)
Ewangelia: Łk 18, 1-8 ●

Trudna i ciągle pogarszająca się sytuacja Kościoła w Polsce oraz w Europie może nas dziś zasmucać i studzić gorliwość. Być może w naszych głowach pojawiają się wątpliwości i poważne pytania – czy wierność zasadom Ewangelii ma dziś jeszcze sens, skoro coraz mniej ludzi bierze je na serio?

Tekst Ewangelii przenosi nas w ostatni etap podróży Jezusa do Jerozolimy. Jest On coraz bliżej miejsca przeznaczenia, gdzie będzie czekała Go okrutna męka, śmierć na krzyżu, ale także – po trzech dniach – zmartwychwstanie. Końcowe etapy drogi w sposób naturalny pobudzają do bilansów, podsumowań, podsuwają myśli o końcu, zachęcają do dawania różnych zachęt na przyszłość. Jezus zdaje sobie sprawę, że ziemski etap Jego misji powoli dobiega końca i za chwilę uczniowie w pewien sposób zostaną sami z zadaniem kontynuowania tego, co On zostawił. Piszę „w pewien sposób” dlatego, że oczywiście Jezus nigdy uczniów nie zostawi, będzie z nimi w sposób duchowy, jednak nie będzie obecny w taki sposób jak dotychczas.

Pan chciał przygotować swoich uczniów na wydarzenia przyszłości, a szczególnie na koniec świata, gdy przyjdzie powtórnie i ostatecznie zwycięży nad złem. Jednak to zwycięstwo będzie poprzedzone różnymi prześladowaniami i trudnościami podsuwanymi przez złego ducha. Złemu również bardzo zależy na tym, aby jak najwięcej ludzi przeszło na jego stronę i zostało zniszczonych, dlatego im bliżej końca, tym bardziej będzie mieszał i wprowadzał zamęt. Uczniowie Jezusa, widząc szerzące się zło, mogliby zwątpić w moc Pana, dlatego On zawczasu daje im wskazówki. Jedną z nich jest opisana w naszym fragmencie potrzeba nieustannej modlitwy.

Jezus, posługując się obrazem niesprawiedliwego sędziego, chce pokazać, że skoro zły człowiek potrafi ugiąć się pod wielokrotną prośbą biednej kobiety, to tym bardziej dobry i kochający Bóg weźmie nas w obronę, jeśli będziemy szczerze i z wiarą prosić Go o pomoc. Jeśli będziemy wiernie trzymać się modlitwy, czyli budowania relacji miłości i przyjaźni z Bogiem, to On przeprowadzi nas przez każde niebezpieczeństwo i każdą zasadzkę złego ducha, które mogłyby grozić naszemu zbawieniu. O duszę każdego z nas toczy się ogromna walka pomiędzy siłami Boga a siłami szatana – musimy być tego świadomi. Nie jesteśmy jednak sami w tej walce – Bóg walczy w nas i często On walczy za nas. Popatrzmy na pierwsze czytanie: Mojżesz modlił się z pomocą swoich współpracowników, a Pan walczył po stronie Jozuego i Izraelitów – zwyciężyli tylko i wyłącznie dzięki modlitwie Mojżesza.

Jeśli uwierzymy w moc modlitwy i będziemy jej wierni – Pan będzie walczył z nami i za nas. Zwyciężymy i osiągniemy szczęśliwą wieczność. Sami nie mamy szans przeciwko siłom szatana.
————–
Ks. Jakub Dzierżak – prezbiter diecezji rzeszowskiej. Obecnie posługuje w Parafii pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Górnie. Posługuje również w Duszpasterstwie Osób Niesłyszących Diecezji Rzeszowskiej.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus opowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać: «W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi.
W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: „Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!” Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: „Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie nachodziła mnie bez końca i nie zadręczała mnie”».
I Pan dodał: «Słuchajcie, co mówi ten niesprawiedliwy sędzia. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?»

Poleć innym!