Za darmo
● Rozważa: ks. Szymon Kłak ●

Niedziela Chrztu Pańskiego, rok C (09.01.2022)
Ewangelia: Łk 3, 15-16.21-22

Po czasie smutku, niewoli i utrapienia przyszło pocieszenie. I to zupełnie za darmo.

Prorok Izajasz pisze w swojej księdze: pocieszajcie, pocieszajcie mój lud. Dlaczego? Bo wasz Bóg przychodzi z mocą, żeby was raz na zawsze odkupić. Wyrwać z tego, co najbardziej wam ciąży, ogranicza i zniewala. Nie robi tego ze względu na wasze postępowanie, słowa, uczynki, niczym sobie na to nie zasłużyliście. Po prostu kocha i nie może dłużej znieść waszego cierpienia i niedoli. Przygotujcie się na to, żeby ten dar przyjąć.

Aby go jednak przyjąć, trzeba z pewnych rzeczy zrezygnować. Z tych, które są mu przeciwstawne, które się z nim wykluczają, które zakorzeniają nas w tej ziemskiej rzeczywistości. Wspomniany Boży dar natomiast pozwala nam zapuścić korzenie w nadziemskiej, niebieskiej Ojczyźnie. Mimo, że jest widzialny, odsyła nas do przestrzeni niewidzialnej. Jego fizyczna forma jest bardzo prosta, wręcz można powiedzieć, że pospolita, a przez to niepozorna. Ale właśnie tym, co najbardziej niepozorne, często posługuje się Bóg, bo w małym ma upodobanie i w nim ukrywa wielkość. Może również przez jego zewnętrzną formę nie doceniamy tego daru. A  przecież niesie on w sobie największe, najważniejsze tajemnice naszej wiary i stanowi do niej swoistą bramę.

Chrzest. Właśnie o nim mowa. Najważniejszy z sakramentów. Niestety dzisiaj często traktowany jako element tradycji. Coraz rzadziej spotyka się rodziców, którzy przynosząc swoje dziecko do chrztu, podchodzą do niego z prawdziwą chrześcijańską świadomością. My, już ochrzczeni, również często nie pamiętamy znaczenia tego wydarzenia, zapominamy o zobowiązaniach, które z niego wypływają. Dlatego ważne jest ciągłe uzmysławianie sobie, z jak wielką łaską mamy do czynienia.

Pięknie pisze o tym św. Paweł w Liście do Tytusa. W chrzcie Bóg niesie ludziom zbawienie. Jakim ludziom? Wszystkim ludziom. Wszystkim, którzy chcą i wyrzekną się dóbr światowych oraz bezbożności. Wyrzekną się tego, co oferuje, czym żyje świat, a co jest z natury przemijające, poddane śmierci. Chrzest otwiera nas na rzeczywistość, która nigdy nie umrze, nigdy nie przeminie. Dzięki niemu staniemy się spadkobiercami, dziedzicami Nieba, książętami wiecznego Królestwa Niebieskiego. Brzmi wspaniale, wręcz niewyobrażalnie. Ale taka jest Boża obietnica: nie marnuj czasu na ziemskie przyjemności, przygody – one są skończone, ty jesteś stworzony do czegoś większego, daję ci to za darmo, tylko zaufaj. Poznaj moją dobroć, poznaj moje miłosierdzie, ja naprawdę tak cię kocham.

W chrzcie św. realizuje się ten odwieczny Boży zamysł – stajemy się Jego dziećmi, adoptowanymi dziećmi. Od tego momentu należymy już do Niego. Każda nasza późniejsza decyzja, wybór, będzie tą przynależność potwierdzać albo jej zaprzeczać. Poprzez chrzest otrzymujemy Ducha Świętego, który wlewa w nas swoje hojne dary i rodzi bujne owoce. Ich mnogość i wzrost jest silnie związany z naszą wiarą. Właśnie – rozwój w wierze. To on pozwala odkrywać zdroje łask płynących z chrztu. Im bliżej jesteśmy Jezusa, tym lepiej zauważamy jak wielkim skarbem było to wydarzenie z wczesnego dzieciństwa. Chrzest łączy nas, wyznawców Chrystusa. Buduje i jednoczy Kościół, abyśmy byli jedno.

Konsekwencji tego najważniejszego z sakramentów jest o wiele więcej. Niech ta niedziela będzie zachętą do tego, żeby je rozpoznawać i odkrywać. Odkrywajmy i dziękujmy Panu za dar chrztu świętego, który przynosi nam dosłownie wszystko za nic, za darmo. Do nas należy tylko to, aby przygotować w swoim życiu odpowiednio dużo miejsca i go przyjąć.

ks. Szymon Kłak – wikariusz w parafii pw. Świętej Trójcy w Czudcu, Diecezja Rzeszowska.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy lud oczekiwał z napięciem i wszyscy snuli domysły w swych sercach co do Jana, czy nie jest Mesjaszem, on tak przemówił do wszystkich: «Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem».
Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest. A gdy się modlił, otworzyło się niebo i Duch Święty zstąpił nad Niego, w postaci cielesnej niby gołębica, a z nieba odezwał się głos: «Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie».

Poleć innym!