„Przed człowiekiem, drżącym i pełnym niepokoju, staje Jezus, również strwożony i cierpiący, w Jego ustach jednak nie ma rozpaczliwego wołania i desperacji” – rozważając pełną dramatyzmu scenę modlitwy Chrystusa w Ogrójcu, pisał ks. Franciszek Mickiewicz SAC w książce Krocząc śladami męki Chrystusa.

Dzięki uczuciom trwogi i osamotnienia Jezus staje się bardzo bliski współczesnemu człowiekowi, którego zewsząd bombarduje lęk, stres i niepokój. Człowiek dziś boi się wszystkiego. „Boi się samego siebie i straszliwych możliwości, które w nim drzemią. Boi się ciemnych i nieprzewidywalnych wymiarów świata, których on już nie przypisuje kochającej inteligencji, lecz zwykłemu przypadkowi i zwycięstwu silniejszego. W samym sercu dzisiejszej ludzkości panuje lęk przed tym, co ludzie mogą uczynić sobie samym i światu, lęk przed brakiem sensu, przed pustką w ludzkim życiu, lęk przed przyszłością, przed przeludnieniem, wojną, chorobą i przed katastrofami. Ukrywając się pod delikatnym płaszczem optymizmu i wiary w postęp, staje się on coraz bardziej dominującym stanem duchowym” (J. Ratzinger, Bóg w książce Jana Pawła II „Przekroczyć próg nadziei”, [w:] Duchowość chrześcijańska, Kolekcja Communio 10, Poznań 1995, s. 434–435). Przed tym człowiekiem, drżącym i pełnym niepokoju, staje Jezus, również strwożony i cierpiący, w Jego ustach jednak nie ma rozpaczliwego wołania i desperacji. Podnosi on swe oblicze zroszone krwawym potem i poorane wewnętrzną walką, lecz jaśniejące zwycięstwem nad sobą i nad siłami ciemności. „Nie lękajcie się – woła – miejcie odwagę: Jam zwyciężył świat” (por. J 6,20; 16,33). Ze Mną wy także zwyciężycie.

Ks. Franciszek Mickiewicz SAC, Krocząc śladami męki Chrystusa, Ząbki 2000, s. 139–140.
Wyróżnienia: redakcja Dziennika Parafialnego

Poleć innym!