Czy wierzymy jeszcze w zmartwychwstanie?
• Rozważa: ks. Julian Wybraniec •

Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, 1 IV 2018
Wiglia Paschalna: Mk 16,1-7
Msza święta w dzień: J 20,1-9

W tych dniach słuchamy opisów Zmartwychwstania Pańskiego z perspektywy św. Marka oraz św. Jana. Przypatrując się im, możemy powiedzieć, że wyraźnie treść rozsadza tam formę.

Widzimy, że opisy zmartwychwstania u Ewangelistów są bardzo nieporadne, niejednokrotnie detale są sprzeczne. Ciekawe jest także to, że ci wszyscy, którzy opisywali swoje doświadczenia pustego grobu, niczego nie usiłowali tłumaczyć. Tam nie ma żadnej filozofii, żadnej metafizyki, żadnej próby zrozumienia, ponieważ to się zupełnie wymyka ludzkiemu pojmowaniu. My jesteśmy tak zanurzeni w rzeczywistości, zresztą podobnie jak Apostołowie, że trudno nam przyjąć ten fakt Zmartwychwstania. Okazjonalnie w okolicy Świąt Wielkanocnych robione są takie sondaże dotyczące wiary i pada tam między innymi takie pytanie: Czy jesteś człowiekiem wierzącym? 90 procent Polaków odpowiada, że tak. Ale następne pytanie jest: Czy wierzysz w Zmartwychwstanie? I tutaj już niestety jest nie 90 procent, ale 50–60, różnie, w zależności od społeczności, w której te badania są robione. A święty Paweł mówi: Jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał to daremna jest nasza wiara, a my wszyscy jesteśmy godni politowania. I warto zapytać się dzisiaj: Jak to jest z tą moją wiarą? Bo jeżeli ja rzeczywiście wierzę w to, że moje życie zaczyna się, ale się nie kończy, to zyskuję rewelacyjną perspektywę, która rozsadza miary tego świata. Zupełnie inna optyka widzenia.

Niektórzy ludzie na pytanie o zmartwychwstanie odpowiadają, że to jest wytwór wyobraźni przyjaciół Jezusa, tej pierwszej gminy chrześcijańskiej. Taki mit założycielski. I może jeszcze chodzą do kościoła, ale tak naprawdę wiara nie ma przełożenia na życie. Nie widzą sensu w tej perspektywie, że nie umrą, ale przejdą przez śmierć i zmartwychwstaną. Natomiast drugie podejście do tajemnicy zmartwychwstania to jest przyjąć to wszystko, co Chrystus mówi, i popatrzeć na Boga Jego własnymi oczami. Realizować to, co On nam proponuje w Ewangelii. Jeżeli ja rzeczywiście zrobię to, co Chrystus mi powie, to On również obdarzy mnie głęboką wiarą w Zmartwychwstanie. Lecz dopóki na to wszystko patrzę z zewnątrz, jako obserwator, dopóki siedzę przy kawie i rozważam tylko różnego rodzaju dylematy moralne, to nigdy nie dotknę tajemnicy Zmartwychwstania i ono nie zacznie działać w moim życiu.

Bardzo często nasze dylematy moralne są skierowane niejako przeciwko Ewangelii, tak jakbyśmy się powstrzymywali przed ich realizacją. Jezus mówi: Zrób to, co Ja ci mówię w słowie Bożym, postaraj się przynajmniej przestrzegać tych przykazań, wejdź w ducha Ewangelii, a wtedy zobaczysz, co to znaczy zmartwychwstać tu i teraz. Bo jeżeli nasze zmartwychwstanie nie zacznie się tutaj, to pewnie też nie zacznie się po naszej śmierci.

Są zatem takie możliwości: albo będę patrzył oczami tylko człowieka i oceniał Ewangelię z punktu widzenia moich dylematów moralnych, albo będę patrzył na Ewangelię oczami Bożymi. Albo-albo, nie ma innego wyjścia. Nie obawiajmy się zaangażowania, nie obawiajmy się śmiechu tego świata, że naprawdę jesteśmy wierni Ewangelii, starajmy się ze wszystkich sił trzymać tego, o czym mi mówi Jezus Chrystus i realizować to w życiu. Każda chwila jest rozstrzygająca i każda albo umacnia moją wiarę w Zmartwychwstanie i rozszerza niesłychanie tę perspektywę spojrzenia na mnie i na cały świat, albo niestety zacieśnia i coraz bardziej pogrąża mnie w rozpaczy i absurdzie. Co wybiorę – będzie moje.

Ks. Julian Wybraniec

Poleć innym!