Szczęśliwa siódemka

▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

XXIV Niedziela zwykła  (17 września 2017)

Czytania: Syr 27, 30-28,7; Rz 14, 7-9

Ewangelia: Mt 18, 21-35▼

Siódemka w Piśmie Świętym jest symbolem pełni. Pojawia się na pierwszych stronicach w Księdze Rodzaju i oznacza doskonałość oraz zupełność. Chrystus, pytany o konieczność przebaczania, nie tylko posługuje się siódemką, ale ją pomnaża. Liczba siedemdziesiąt siedem oznacza „pełniejszą pełnię” – doskonałość do potęgi.

Aby zilustrować imperatyw przebaczenia w życiu wierzących, Pan wyłożył to w przypowieści o nielitościwy dłużniku. Ta przypowieść posiada dwa motywy przewodnie. Po pierwsze, Bóg jest tym, który udziela człowiekowi przebaczenia. Nielitościwy dłużnik przychodzący do swojego pana jest obrazem człowieka, który prosi swojego Stwórcę o przebaczenie. Jako ludzie potrzebujemy w sposób widzialny zbliżyć się do Boga, dlatego Chrystus ustanowił w swoim Kościele sakrament pokuty i pojednania, podczas którego zazwyczaj wyznaje się grzechy.

Po drugie, dzisiejsza Ewangelia ukazuje przebaczenie jako inwestycję na przyszłość. Boże przebaczenie zależy od naszej postawy wobec proszących nas o wybaczenie. Przypowieść o nielitościwym dłużniku jest zilustrowaniem  jednej z próśb modlitwy “Ojcze nasz”: „odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”.

Liczba siedem, która występuje w dzisiejszej perykopie, ma wskazać na istotność przebaczenia w życiu chrześcijanina. Nie występuje Boże przebaczenie bez związku z przebaczeniem bliźniemu. I to jest myśl przewodnia tego niedzielnego fragmentu.

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: «Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?»

Jezus mu odrzekł: «Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.

Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać.

Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował.

Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu.

Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło.

Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu.

Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu».

Poleć innym!