“Czasem ludzkie istnienie wydaje się za krótkie dla miłości. Kiedy indziej jest jednak odwrotnie: miłość ludzka wydaje się za krótka w stosunku do istnienia; a może raczej za płytka. W każdym razie, każdy człowiek ma do dyspozycji jakieś istnienie i jakąś miłość, jak z tego uczynić sensowny całokształt?” – pytał św. Jan Paweł II jeszcze jako Karol Wojtyła w dramacie “Przed sklepem Jubilera”. Na po pytanie odpowiadali uczestnicy rekolekcji w ratowskim sanktuarium, które odbyły się w ostatni weekend lutego. Poprowadził je rektor sanktuarium, promotor Bractwa św. Antoniego, ks. Bogdan Pawłowski.
Rekolekcje dla osób zakochanych i poszukujących miłości, oparte na koncepcji miłości oblubieńczej św. Jana Pawła II, rozpoczęły się w 26 lutego wieczorem zawiązaniem wspólnoty. Podczas piątkowego wieczoru odbyła się również konferencja wprowadzająca oraz pierwszy z warsztatów interpersonalnych zatytułowany “Miłość – stanąć ponad drżeniem serca. Ja i Pan Bóg”, podczas którego uczestnicy uczyli się odróżniać impulsy i emocje od uczuć i postaw oraz pracowali nad umiejętnością wyrażania uczuć. Dzień zakończyła Droga Krzyżowa z rozważaniami poświęconymi Bożej miłości.
Tematem przewodnim drugiego dnia były relacje z drugim człowiekiem. Podczas przedpołudniowej konferencji ks. Pawłowski wskazał na podstawowe założenia koncepcji miłości oblubieńczej św. Jana Pawła II. W swoim nauczaniu papież wskazuje na kilka fundamentalnych prawd.

Po pierwsze – miłość pozwala złożyć dar najcenniejszy i najpiękniejszy dla drugiego człowieka – dar z samego siebie. Po drugie – miłość jest fundamentem życia danym od Boga. Po trzecie – nie jest przypadkiem, zaczyna się zawsze we właściwym sobie czasie. Po czwarte – miłość przechodzi przez kolejne, coraz pełniejsze i bogatsze stadia rozwoju. Po piąte – są różne oblicza i definicje miłości, ale ich wspólną cechą jest dążenie do zjednoczenia. Pozostawiona zostaje jednak indywidualność cech osobowości dwojga bliskich sobie ludzi: “Dotąd Dwoje, lecz jeszcze nie Jedno, /Odtąd Jedno, chociaż nadal Dwoje”. Po szóste – należy dobrze rozeznać niebezpieczeństwa płynące ze źle pojmowanej miłości. Po siódme – miłość należy wprowadzać do swojej codzienności, miłości należy się uczyć i sobie na nią zapracować.

Wprowadzenie w życie tych założeń wymaga – jak podkreślił rekolekcjonista – znajomości swoich zalet i ograniczeń oraz odpowiedzialnego, świadomego otwarcia się na drugą osobę, z którą zostaniemy połączeni sakramentem małżeństwa.
W trakcie drugiego dnia rekolekcji odbył się również drugi warsztat poświęcony komunikacji z drugą osobą, zatytułowany “Miłość – znaczy subtelnie towarzyszyć. Ja i drugi człowiek – ukochana osoba”, podczas którego uczestnicy uczyli się rozpoznawać i nazywać różne sytuacje w komunikacji, w tym w szczególności poznawali tzw. blokady komunikacyjne, które uniemożliwiają osiągnięcie porozumienia z drugim człowiekiem.
Punktem centralnym tego dnia była Eucharystia połączona z adoracją Najświętszego Sakramentu oraz sakrament pokuty. W homilii wygłoszonej podczas sobotniej Eucharystii ks. rekolekcjonista skupił się na rozważaniu ewangelicznego sensu przypowieści o synu marnotrawnym, w tym również w kontekście wstydu przed Bogiem za grzechy popełnione przeciw szóstemu i dziewiątemu przykazaniu.
Grzechy te – jak wskazał ks. rektor – są nie mniej ale też nie bardziej wstydliwe od innych, natomiast fakt, iż wiążą się często z poczuciem największego wstydu, sprawia, że często je zatajamy lub marginalizujemy, podczas gdy tylko stanięcie w prawdzie i w postawie rzeczywistej skruchy przez Bogiem sprawi, że będzie on nas mógł przyjąć jak dobry Ojciec i uczynić nasze serce czystym. A tylko czyste serce – jak wielokrotnie podkreślał w swym nauczaniu św. Jan Paweł II – jest zdolne do prawdziwej miłości. Na zakończenie drugiego dnia przewidziano pracę w grupach, w których mężczyźni i kobiety dzielili się swoimi przemyśleniami poświęconymi tradycyjnym podziałom ról w miłości i małżeństwie.
Ostatni dzień rekolekcji poświęcony był kwestiom związanym z trwałością nawiązywanych relacji oraz intencjom, które powinny towarzyszyć chrześcijaninowi, wkraczającemu na drogę miłości oblubieńczej. Jak podkreślił ksiądz Pawłowski w konferencji podsumowującej, papież wielokrotnie podkreślał, iż celem miłości oblubieńczej jest założenie rodzinny, która jest najważniejszym miejscem realizowania się małżeńskiego powołania. W dzisiejszych czasach konsumpcjonizmu często odkładamy na nie wiadomo na ile lat decyzję o założeniu rodziny i powołaniu do życia dziecka. Taka postawa sprawia, że miłość powoli umiera, bardzo bliscy na początku małżonkowie zaczynają skupiać się na własnych przyjemnościach, oddalają się od siebie i zapominają, co to znaczy opiekuńczość, wzajemna troska. Dlatego też miłość oblubieńcza chrześcijanina to droga, której od samego początku powinien towarzyszyć cel w postaci założenia rodziny.
W programie rekolekcji znalazł się również czas na rozmowy indywidualne, odpoczynek, spacer po otaczających sanktuarium urokliwych ogrodach bernardyńskich, które zostały niedawno zrekonstruowane, oraz zwiedzanie zabytkowego sanktuarium.
Po niedzielnej Eucharystii dla uczestników rekolekcji z krótkim programem pieśni poświęconych Bożej miłości, wystąpiła również artystka z Sierpca – Kinga Rutkowska.
W rekolekcjach wzięły udział osoby z Płocka, Warszawy, Olszyna, Mławy, Gdańska, Nowego Dworu Mazowieckiego, Płońska, Ciechanowa, Radzanowa.
- Rekolekcje zmieniły moje patrzenie na drugiego człowieka, poza tym obecność św. Antoniego w jego cudownym obrazie napełniła moje serce pokojem. Będę przyjeżdżać do św. Antoniego, kiedy tylko będę potrzebować pocieszenia – powiedziała jedna z uczestniczek.
Kilkoro uczestników rekolekcji wyraziło również pragnienie wstąpienia w szeregi Bractwa św. Antoniego i podjęcia służby Bogu i drugiemu człowiekowi za przykładem Patrona.

Rekolekcje zorganizowało Bractwo św. Antoniego. Bliższe informacje o przedsięwzięciach organizowanych przez bractwo oraz Sanktuarium św. Antoniego dostępne są na stronie www.sanktuarium-ratowo.pl.

Poleć innym!