Życie wieczne czy śmierć wieczna

● Rozważa: Lucyna Montusiewicz ●

Uroczystość Chrystusa Króla (23 listopada 2014)

Czytania: Ez 34, 11-12. 15-17; 1Kor 15, 20-26. 28

Ewangelia: Mt 25, 31-46  ●

Pewien stary midrasz opisuje bieg rzeki Jordan w Ziemi Świętej jako niewątpliwy przykład miłości bożej. Otóż jego źródła zaczynają się bardzo wysoko w górach masywu Hermonu, na północy Izraela. Może pamiętamy niedawno czytaną Ewangelię, kiedy to Jezus wyprowadził Apostołów do Cezarei Filipowej i dialogował z nimi stojąc nad wytryskającym u stóp źródłem rzeki. W krainie, w której życie zależy od opadów, ta rzeka, choć wąska, jest synonimem bezbrzeżnej łaski. Otóż Jordan spadając z wysokości ok. 2000 m n.p.m. aż do depresji -460m p.p.m. napotyka na swojej drodze jezioro Genezaret. Przyjmuje ono te hojne wody i chętnie się nimi dzieli z rybami, roślinami, ptakami i ludźmi. Wszystko wokół i w samym jeziorze rozmnaża się bujnie, kwitnie, pachnie i śpiewa. A potem pozwala, aby nurt rzeki opuścił misę jeziora i spadał dalej, aż do depresji Morza Martwego.

Także to morze chętnie przyjmuje jego nurty, lecz nic nie oddaje. Chłonie wszystko i wszystko zatrzymuje dla siebie. Ten midrasz opowiada o dwóch typach człowieka. Pierwszy człowiek, to ten przypominający jezioro Genezaret. Przyjmuje strumienie łask i miłości bożej, wdzięczny i hojny dzieli się nimi ze wszystkimi wokoło. Poznać go można po jego życiu, które tętni w nim i wokół niego. Drugi typ człowieka to ten, który przypomina Morze Martwe. Owszem, otrzymuje strumienie łask i dobroci bożej, lecz wszystko przywłaszcza sobie. Zatrzymuje to w swoim maleńkim, egoistycznym światku. Jest sam, sam w martwym punkcie swojej egzystencji.

Podczas rozważania dzisiejszej uroczystości Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata pojawiły mi się przed oczyma obrazy tamtej symbolicznej biblijnej ziemi. Bowiem Słowo dzisiaj przychodzi jak Władca, który – otoczony Chwałą i orszakiem Aniołów – nadchodzi do mojego i twojego życia. Właśnie dzisiaj, tak! tak! Nie kiedyś, na końcu świata, jak często myślimy, aby odgonić nasze przerażenie, jakie wywołuje w nas ta Ewangelia. Myślimy: o! to będzie kiedyś, mnie może nawet to nie dotyczyć.  Tymczasem „ostre jak miecz obosieczny” Słowo przychodzi do każdego mieszkańca ziemi – dzisiaj. Zostaniesz osądzony za to, co czynisz z łaskami, których otrzymujesz w nadmiarze. Może usłyszysz: „weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane dla was od założenia świata”. Może będziesz jak ci po prawej – owieczki, gdyż jak symboliczne jezioro Galilejskie dzieliłeś swoje życie z innymi, jakby spontanicznie, radośnie, tak, że nawet nie zauważyłeś, że to robisz: „Panie! Kiedy…”. Zdziwisz się, że te proste czynności, jak nakarmienie głodnego, ubranie nagiego, odwiedzenie chorego, przyjęcie obcego, otwiera ci królestwo niebieskie. Tylko tyle! Pomyślmy razem: Jezus pragnie od nas TYLKO TYLE. W zamian daje AŻ TYLE.

Ale może być także inaczej. „Kozły” to ci, którzy zostaną postawieni po lewej stronie Króla Wszechświata, nie znajdą w Nim litości ani miłosierdzia, bowiem wiedli życie z dala od tych najmniejszych, to jest tych, którzy z racji swojej maleńkości stali się ostatnimi biedaczkami w społeczeństwie. Bo nigdy nie interesowałeś się nikim, poza sobą samym. Owszem, czerpałeś przywileje i mościłeś sobie wygody, ale tylko sobie! Martwe Morze masz w sobie. Przerażający wyrok: „Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom”. Nasze wyobrażenie o słodkim Jezusiczku z pokornym spojrzeniem, jest tutaj nie na miejscu. On, który oddał życie swoje za nasze grzechy, odkupił nas od śmierci wiecznej, otwiera nam bramy nieba, a od nas zależy, czy otrzymamy owoce życia wiecznego czy śmierci wiecznej. Płonące odmęty kosmosu…

—————————————————————————————————-

Lucyna Montusiewicz – żona Ryszarda, matka siedmiu synów i dwóch córek, psycholog i nauczyciel akademicki, przewodnik po Ziemi Świętej (www.egeria.lublin.pl) i Beskidach. Pracuje z dorosłymi i małżeństwami starającymi się o potomstwo (www.macierzynstwoizycie.pl) oraz dziećmi specjalnej troski.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus powiedział do swoich uczniów: “Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: “Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie”. Wówczas zapytają sprawiedliwi: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie?”. A Król im odpowie: “Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili”. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: “Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście Mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie.”. Wówczas zapytają i ci: “Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie?”. Wtedy odpowie im: “Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili”. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego”.

Poleć innym!