12 czerwca br., w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego, Kościół w Polsce będzie obchodził po raz drugi Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana. Ma ono się stać inspiracją do wzmożonej modlitwy całego Kościoła za jego pasterzy, a jednocześnie ma przywoływać wzór Chrystusa-Kapłana tym, którzy uczestniczą w Jego kapłaństwie służebnym oraz przypomnieć wszystkim wiernym o ich uczestnictwie w kapłaństwie powszechnym.

Święto to papież Benedykt XVI pozwolił wprowadzić w Kościołach lokalnych decyzją poszczególnych episkopatów, przychylając się w ten sposób do próśb wielu środowisk, pragnących upamiętnić Rok Kapłański 2009/2010. Dotychczas święto, sięgające swoimi początkami czasów wojny domowej w Hiszpanii, obchodzone było od 1973 r. w wielu krajach języka hiszpańskiego.

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski ogłosił zatwierdzenie przez Stolicę Apostolską wpisu do kalendarza diecezji polskich nowego święta dekretem z 3 kwietnia 2013 r. Będzie ono obchodzone zawsze w czwartek po Niedzieli Zesłania Ducha Świętego (w ub. roku, 23 maja, obchodzono je po raz pierwszy).

To nowe święto wpisuje się w cykl uroczystości i świąt obchodzonych po zakończeniu cyklu paschalnego. Radość wielkanocna ze Zmartwychwstania Chrystusa i Jego zwycięstwa trwa pięćdziesiąt dni. Kończy ją uroczysty 50. dzień – Zesłanie Ducha Świętego, który pieczętuje świąteczny okres obchodów liturgicznych. I dopiero po zakończeniu tego okresu, w określone dni, mające rangę uroczystości lub święta, powraca się do pewnych tajemnic wiary, które zaistniały w Wydarzeniu Wielkanocnym. Wówczas nie było możliwości świętowania konkretnej tajemnicy, konkretnego aspektu wiary, ponieważ Triduum Paschalne i Wielkanoc zawiera jak w pigułce całą naszą wiarę, to, co jest najważniejsze, więc godzina po godzinie objawiają się wtedy kolejne tajemnice, które rozważamy i przeżywamy.

W Wielki Czwartek wieczorem świętujemy ustanowienie sakramentu Eucharystii, ale zaraz zaczyna się świętowanie Męki Pańskiej, bo przecież Msza Wielkiego Czwartku zaczyna Triduum Męki Chrystusa. Nie ma czasu na uroczyste obchody ku czci Eucharystii. Dlatego została ustanowiona specjalna uroczystość – Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, by ten sakrament uczcić. W Wielki Piątek Jezus kona na krzyżu, następuje moment przebicia Jego Serca. Nie ma w liturgii wielkopiątkowej miejsca na rozbudowanie wątku uczczenia miłości Boga, objawionej w przebitym Sercu Jezusa. Stąd oddzielna uroczystość: Najświętszego Serca Pana Jezusa – także po zakończeniu cyklu uroczystości paschalnych.

Święto Jezusa Chrystusa Najwyższego i Wiecznego Kapłana wpisuje się w ten ciąg. Jezus w Wieczerniku ustanawia sakrament kapłaństwa. Sam objawia się poprzez całe Misterium Paschalne i to, czego dokonuje – że On jest najwyższym Kapłanem, On składa ofiarę, tak naprawdę jedyną skuteczną, za grzechy świata. W Wielki Czwartek, podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, gdy wspólnota wiernych zgromadzi się w danej parafii, nie bardzo jest miejsce na uczczenie kapłaństwa Chrystusa, w które wpisane jest kapłaństwo ludzi, przyjmujących sakrament święceń, by przez nich Pan Jezus Swoje kapłaństwo wykonywał. Stąd wzięła się potrzeba pogłębienia tej tajemnicy i wprowadzenia odrębnego święta.

Oprac. Jaromir Kwiatkowski

Źródła:
http://www.diecezja.waw.pl/2997

http://www.niedziela.pl/artykul/3369/Nowe-swieto-w-naszym-Kosciele-Chrystusa

Poleć innym!