Chrystus Król – witraż z katedry w Bostonie.
Fot. John Stephen Dwyer

Piłat zapytał przyprowadzonego przez arcykapłanów Jezusa o prawdziwość oskarżenia: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? Wypowiedział słowa, których prawdziwego sensu nie rozumiał. On, podobnie zresztą jak ci, którzy go przyprowadzili, miał zupełnie inne wyobrażenie o królestwie, którego Króla miał przed sobą. Jezus uświadamiał mu prawdę o swoim królowaniu: Królestwo moje nie jest z tego świata. Mówiąc o swoim posłannictwie na ziemi, wcale nie wskazał jednak królowania jako celu: Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu. Jezus swoim słowem przypominał, że istnieje inny świat i inne królestwo niż to, które zabiega o swoją pozycję i ziemskie interesy.

Jezus bardzo wyraźnie powiedział: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie”. Na świat – ten tutaj, nasz świat. A w słowach: „dać świadectwo prawdzie”, tak najzwyczajniej rozumianych, mieści się obietnica sprzeciwienia się kłamstwu. Mojemu kłamstwu, twojemu kłamstwu, kłamstwu każdego z nas. Kłamstwu, które kładzie się cieniem na nasze życie.

Ale Chrystus Król przychodzi, by zbudować także naszą nadzieję. Spotkanie z Nim, pomimo całej przenikliwości Jego wzroku i pomimo zobaczenia całej naszej biedy, nie będzie spotkaniem wywołującym porażający lęk. On da nam nadzieję. A nadzieja to nie jest spodziewanie się, że wszystko będzie dobrze. Nadzieja to jest odwaga wkroczenia w ciemność, by dotrzeć do światła. Nadzieja jest odwagą podjęcia odpowiedzialności za swoje życie. Staniemy wobec Chrystusa Króla, wierząc, że mimo naszych słabości, jeżeli rzeczywiście staniemy w prawdzie, jeżeli naprawdę podejmiemy Jego dłonie przebite, by nas przeprowadziły przez tę ciemność, wtedy wejdziemy w jasność światłości, która jest pełnią życia.

„Tak, jestem Królem” – jestem Królem, który daje świadectwo prawdzie. Prawdzie o człowieku, o tym, że jest on powołany do życia wiecznego w miłości Boga. Prawdzie, która nie jest sentymentalnym westchnieniem, tylko jest pełnią mocy i życia. Często myślimy, że dobro jest kruche, słabe, łatwe do podeptania przez wszystkich. Dzisiejsza Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata jest świętem tych, którzy uwierzywszy Jezusowi, są przekonani, są pewni, że w dobru jest moc, która zwycięża zło, słabość, ciemność. Dlatego jest to święto naszej nadziei.

Podsumowaniem niech będzie wymowny cytat z Akt prokonsularnych męczeństwa św. Cypriana, biskupa:

Święty męczennik Cyprian poniósł śmierć za rządów imperatorów Waleriana i Galiena, podczas gdy w rzeczywistości panował Pan nasz, Jezus Chrystus, któremu cześć i chwała na wieki wieków. Amen.

Gdy w rzeczywistości panował Pan nasz, Jezus Chrystus. Któż dziś wspomni o Walerianie, Galienie… Przeminęli cesarze, przeminą prezydenci i premierzy. Jedynie Chrystus wczoraj i dziś, ten sam także na wieki. Idźmy w nowy rok liturgiczny w Jego imię.
————–

ks. Julian Wybraniec – w maju br. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.


————–
Tekst Ewangelii (J 18,33b-37)
Piłat powiedział do Jezusa: Czy Ty jesteś Królem żydowskim? Jezus odpowiedział: Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie? Piłat odparł: Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił? Odpowiedział Jezus: Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd. Piłat zatem powiedział do Niego: A więc jesteś królem? Odpowiedział Jezus: Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu.

Poleć innym!