Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej
(7 czerwca 2012)
Perykopa ewangeliczna: Mk 14,12-16.22-26
Rozważa: ks. Tomasz Blicharz ▼

Może to bardzo proste, ale warto się nad tym zatrzymać w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Bóg w swoich planach opatrznościowych przewidział wszystko, pragnie jednak zaprosić człowieka do zaangażowania się w realizację Bożego planu. Ostatnia Wieczerza była dla Jezusa i Jego uczniów tak wielkim wydarzeniem, że Chrystus chciał, aby uczniowie się w to wydarzenie zaangażowali.

Pan Jezus bardzo kochał swoich uczniów, musiał jednak wracać do Ojca. Nie mógł już dłużej pozostać na ziemi. Odchodząc, chciał jednak tym, których kochał, zostawić Pamiątkę. Jako Bóg był w o wiele szczęśliwszej sytuacji niż my wszyscy. Mógł znaleźć jakiś inny sposób pozostania z tymi, których kochał. I oczywiście, jak każdy z nas zrobiłby na Jego miejscu, Chrystus z tego prawa skorzystał. Dla tych, których ukochał, pozostawił Pamiątkę, a jest nią On sam.

Chrystus stał się Chlebem. To zrozumiałe, chciał być tak blisko, jak to jest tylko możliwe. Chciał być na co dzień jak pokarm. Chciał być potrzebny jak chleb. Eucharystię można zrozumieć tylko jako gest miłości. Taką Pamiątkę mógł wymyślić tylko Bóg, i to Bóg, który ukochał człowieka miłością ponad wszelką miarę.

Bóg nie oszczędził własnego Syna, ale oddał Go jako zbawienie dla wszystkich, jako Chleb, którym trzeba się karmić, aby mieć życie. Słowa Jezusa są jasne: aby mieć życie, nie wystarczy wierzyć w Boga, trzeba Bogiem żyć. Dlatego Chrystus wcielił się, umarł, zmartwychwstał i dał nam swojego Ducha; dlatego pozostawił nam Eucharystię, abyśmy mogli żyć z Niego, tak jak On żyje z Ojca. Eucharystia to sakrament daru, jaki Chrystus złożył nam z samego siebie: to sakrament miłości i pokoju, który jest pełnią życia.

Uroczystość Bożego Ciała to wydarzenie w którym Chrystus wychodzi na ulice naszych miast i wsi, aby pokazać Światu, że chce mieszkać pośród nas. Ostatnia Wieczerza to pokazanie światu, że Bóg chce miedzy nami pozostać, a dziś w sposób szczególny pokazuje, że chce być bardzo blisko nas.

————–

Ks. Tomasz Blicharz – ceniony młody kaznodzieja i rekolekcjonista z diecezji rzeszowskiej. Ostatnio nazywany również duszpasterzem blokowisk rzeszowskich. Pisał rozważania biblijne do rzeszowskiego dodatku do „Niedzieli”. Jak sam twierdzi: Biblii nie studiował, tylko próbuje nią żyć.

————–
Tekst Ewangelii (Mk 14,12-16.22-26)
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę? I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: Idźcie do miasta, a spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę. A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: Bierzcie, to jest Ciało moje. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym. Po odśpiewaniu hymnu wyszli w stronę Góry Oliwnej.

Poleć innym!