Dziś w „Mojej parafii” ponownie zaglądamy na stronę parafii Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w Katowicach-Brynowie.

Serce kształtuje się wg tego, co kocha… (bł. Matka Teresa)

Historia 1: nowa obecność SSND w Katowicach!

Po wojnie do roku 1968 – Siostry Szkolne de Notre Dame pracowały w Katowicach.

Wiosną 1977 r. skierowano do sióstr wezwanie do powrotu… tym razem na teren Parafii Najświętszych Imion Jezusa i Maryi w dzielnicy Katowice-Brynów. W sierpniu 1977 r. do Katowic przybyły pierwsze cztery siostry (9.08.).

Siostry zamieszkały w domu Państwa Czaplickich (żyła już tylko pani Helena Czaplicka). Zamieszkały w domu przy ulicy Warzywnej, otoczyły panią Helenę pełną opieką i rozpoczęły pracę w parafii.

Siostry rozpoczęły prowadzenie katechezy. Pracowały przy kościele parafialnym i katechizowały dzieci w wieku przedszkolnym i dzieci szkół podstawowych. Jedna z sióstr prowadziła scholę, przez kilka lat siostry służyły także jako organistki. Siostry przygotowywały grupy dzieci do I Komunii św., a także do wczesnej Komunii św. Przygotowywały również programy integracyjne – włączając grupę dzieci niepełnosprawnych.

(Aktualnie prowadzą nadto Przedszkole „Tęcza”).

Dnia 18 grudnia 1980 r. Ksiądz biskup H. Bednarz, w obecności księdza dziekana A. Kocurka i sióstr dokonał poświęcenia kaplicy p.w. Świętej Rodziny.

Od początku pobytu w Katowicach siostry oddały się pod opiekę Świętej Rodziny, która dla wspólnoty stała się – posługując się słowami Pawła VI wygłoszonymi w czasie pielgrzymki do Nazaretu (1964) – „szkołą Ewangelii… w której można się uczyć patrzeć, słuchać, rozważać i przenikać znaczenie objawienia się Jezusa… w której można zrozumieć, kim jest Chrystus…. w której można uczyć się lekcji milczenia, życia rodzinnego, pracy…”. Te cechy życia św. Rodziny kształtowały i nadal kształtują klimat wspólnoty katowickiej…

Wspólnota sióstr – z czasem coraz liczniejsza – coraz bardziej tętniła życiem. Czas i sytuacje były sygnałem, który zachęcał do poszerzenia apostolatu. Myślano o rozbudowie budynków gospodarczych, aby można było urządzić ochronkę dla dzieci. W 1987 r. siostry otworzyły ochronkę, przekształconą w styczniu 1995 r. na przedszkole…

Historia 2: Przedszkole „TĘCZA” pw. Dzieciątka Jezus

Od 1987 r. wpisało się w życie wspólnoty sióstr PRZEDSZKOLE…

Modlitwa, osobista i wspólnotowa, wpatrywanie się w przykład św. Rodziny – zasila życie wspólnotowe sióstr, jest źródłem i centrum ich osobistego i apostolskiego życia. …Życie we wspólnocie, która żyje wartościami charyzmatu Zgromadzenia i duchowością Nazaretu – jest darem i jednocześnie zadaniem. Z niego siostry czerpią siły do służby, z niego wychodzą do służby.

Nie zapominajmy o miłości Jezusa do dzieci… (MT)

Przedszkole TĘCZA jest pw. Dzieciątka Jezus… Dziecię Jezus jest jak gdyby w szczególny sposób skierowane przez św. Rodzinę do opieki nad dzieckiem w przedszkolu…

Wizja Przedszkola ma w sobie trzy ważne elementy: przesłanie duchowe pochodzące z „Tęczy”, wyrabianie postawy „tęsknoty do przemiany” oraz nauczanie, wychowanie, uzdalnianie.

Tęcza

Charakteryzuje jedyność każdego dziecka, które jest kształtowane od środka przez miłującego Boga, i tę jedyność może rozwijać.

Blask słoneczny, chcąc ogrzać i rozświetlić ziemię, spotyka na swej drodze zawieszone w powietrzu drobniuteńkie kropelki deszczu. Każdą kropelkę traktuje osobno, ogarnia światłem i przenika ciepłem. Każda kropelka staje się wtedy maleńkim, jedynym w swoim rodzaju, brylantem. A razem widziane te kolorowe kropelki tworzą tęczę. Istny cud natury, który spływając na ziemię użyźnia i upiększa ją.

Podobnie dzieje się przedszkolu. Dzieci razem wychowywane w przedszkolnej wspólnocie, swą różnorodnością temperamentów, charakterów i uśmiechów, tworzą radosną, kolorową tęczę. Tęcza to znak piękna i bogactwa duchowego.

Innym aspektem piękna w przedszkolu – jest tęsknota/pragnienie.

Serce kształtuje się wg tego, co kocha, za czym tęskni, czego pragnie…

Wizją przedszkola – jest także rozbudzanie w dzieciach tęsknoty… tęsknoty za pięknym, szlachetnym, dobrym człowieczeństwem…

Dziecko przychodzi do przedszkola – bo pragnie ( i… pragną tego rodzice) czegoś pięknego… Ono wie, że czegoś się nauczy, spotka kogoś, kto będzie przyjazny, z kim się dobrze poczuje… Ono pragnie… tęskni.

Zamierzeniem charyzmatu Matki Teresy, owocem Jej duchowości było stwarzanie takich przyjaznych miejsc dla dzieci, w których miał przemieniać się człowiek mały i duży, uczeń i nauczyciel… Miał się rozwijać do pełni człowieczeństwa jako dziecko Boże, stworzone na Obraz i Podobieństwo Boga, miał się stawać zdolnym do oddawania siebie w służbie innym.

W przedszkolu ma się odbywać początek procesu roztęsknienia dziecka za pięknym człowieczeństwem i jego przemiana w kierunku obrazu tęsknoty.

I wreszcie trzecia charakterystyka przedszkola: wychowanie/kształcenie/uzdalnianie.

Przedszkole wychowuje – tj. uzdalnia dzieci do tęsknoty… do wzrastania i jednocześnie ukazuje im, jak pomagać innym. Uzdalnianie dzieci dokonuje się poprzez zapewnienie im opieki, wychowania, wszechstronnego nauczania przy współpracy rodziców oraz stworzenie warunków do pełnego rozwoju serca, duszy, rozumu i ciała.

W naszym przedszkolu wychowują Siostry Szkolne de Notre Dame wraz z osobami świeckimi. Spójrzmy przez chwilę na charyzmat Zgromadzenia… na cechy wychowania, jakie dała Zgromadzeniu Założycielka – bł. Matka Teresa. Matka Teresa mawiała także: Nie zapominajmy o miłości Jezusa do dzieci… (10.09.). Nie zapominajmy o miłości, ona nami kieruje! A jednocześnie nasze serce kształtuje się wg tego co kocha…

Jako Siostry Szkolne de Notre Dame jesteśmy członkiniami międzynarodowego Zgromadzenia. Chcemy wychowywać do takiej różnorodności/ do takiej jedyności osoby, która dawałaby świadectwo jedności w podzielonym świecie i która odkrywałaby wciąż nowe sposoby dzielenia się tym, co posiadamy, szczególnie z ludźmi ubogimi, słabymi… Jedyność osoby sprawia różnorodność… ale dobrze pojęta i przyjęta jedyność, staje się świadectwem, że różnice, że inność jest możliwa, jest normalna….

Uzdalniamy dzieci, ponieważ nasze spojrzenie na człowieka i świat jest zakorzenione w chrześcijańskiej wizji; wyrażamy przekonanie, że człowiek jest obrazem Boga: jest przez Boga kochany jako Jego stworzenie.

Pomagamy dzieciom, by chętnie oddawały dla dobra innych to, co same zdobyły i posiadają, by pogłębiały poczucie odpowiedzialności za innych i wspólnie z nimi budujemy świat lepszy, sprawiedliwszy, bardziej ludzki.

We wszystkim co czynimy – preferujemy ubogich i słabych, pozostajemy wrażliwe na otaczającą nas rzeczywistość, dokonujemy rozeznania w świetle Ewangelii.

Dzielimy się naszym charyzmatem z ludźmi świeckimi i w ten sposób wspólnie z nimi pracujemy dla przemiany świata.

W realizacji istoty charyzmatu wychowania podkreślamy wielkie znaczenie osobowości Siostry Szkolnej de Notre Dame jako nauczyciela – wychowawcy oraz faktu, iż wychowując innych, same się ubogacamy. Podkreślamy także znaczenie osobowości wychowawcy świeckiego…

Jesteśmy wychowawczyniami we wszystkim, czym jesteśmy i co czynimy: tak staramy się żyć, tak służyć, tak cierpieć i tak odchodzić, by to jednocześnie stawało się dla nas źródłem wewnętrznego rozwoju, miało aspekt wychowywania i było obopólnym obdarowywaniem się wartościami, jakie w sobie nawzajem odkrywamy.

Zdobywamy potrzebne dla naszej pracy apostolskiej wykształcenie i praktyczne przygotowanie, staramy się o stałe dokształcanie, o umiejętność współpracy z innymi, prawidłowe relacje i praktykę dialogu.

Jako Zgromadzenie międzynarodowe o charyzmacie wychowawczym obejmujemy naszą troską „cały świat” (pracujemy w 36 krajach Europy, obu Ameryk, Afryki, Azji, Oceanii). Wszędzie dostrzegamy potrzeby człowieka; szukamy nowych dróg służby wychowawczej, nowych sposobów dzielenia się darem, jaki otrzymałyśmy od naszej Założycielki.

W tym roku upływa 25 lat od momentu rozpoczęcia pracy w przedszkolu, upływa 35 – od czasu powrotu SSND do Katowic. Przedszkole stale się rozwija – jest w nim w tej chwili ok. 80 wychowanków.

Tęcza pobudza do rozwoju indywidualnego, tęsknota tworzy piękno, które przemienia, wychowanie uzdalnia, pomaga…

Współpracujemy z Rodzicami – modlimy się razem o Boże prowadzenie ich Rodzin. Raz w miesiącu mamy wspólną Mszę św. dla przedszkola. Każdy dzień w przedszkolu rozpoczynamy od wspólnej modlitwy z dziećmi.

Pamiętamy, ze Przedszkole jest pod opieką Dzieciątka Jezus. Od czterech miesięcy, przy okazji Mszy św. miesięcznej – poszczególne grupy przyjęły do siebie figurę Dzieciątka Jezus.

I jeszcze: pragniemy dziękować – nade wszystko Bogu, który nas kocha i uzdalnia do służby… naszym Rodzicom, nauczycielom, naszym dzieciom, które już opuściły przedszkole…

I tak kształtuje się serce dziecka wg tego, co kocha, wg tego, co mu się podoba, za czym tęskni. I tak z poszczególnych małych brylancików – przez które przenika słońce – powstaje tęcza… tęcza różnorodności charakterów…

Dzieci rosną i kiedyś opuszczą przedszkole… i pozostaje pytanie: co zapamiętają? co zabiorą z sobą? Jak ukształtują się ich serca? co będą przekazywały tym, których spotkają?

My pragniemy modlić się za nie… za ich Bliskich… za ludzi, którym będą kiedyś służyły.

Maria Hilaria Hatko, ssnd

—————-

Artykuł został opublikowany w dziale „Moja parafia”. Udostępniamy i upowszechniamy tutaj ciekawe artykuły ze stron internetowych różnych polskich parafii. Strony parafialne mają zazwyczaj zasięg ograniczony i są skierowane do członków i sympatyków danej parafii, a artykuły tam umieszczane bardzo często powinny sięgać do zdecydowanie szerszego grona odbiorców. Publikacja za zgodą osób redagujących strony parafialne.

Poleć innym!