ks. Tomasz Blicharz
XXIX Niedziela Zwykła (16 października 2011)

Zdajemy sobie sprawę z tego, że ci, którzy chcieli pochwycić Jezusa na jakimś słowie, podejmowali wiele prób. Jedną z nich było przytaczane przez dzisiejszą Ewangelię pytanie o płacenie podatku Cezarowi. Jezus w swojej odpowiedzi nie wyraża się jasno, jakby chcieli tego faryzeusze. Wykorzystuje jednak ich pytanie, aby wygłosić krótką katechezę o tym, co należy się także Bogu.

Podstępni faryzeusze ukrywają swoje niecne plany pod płaszczykiem pochwały, jaką kierują w stronę Jezusa. Jest to metoda bliska wielu ludziom – próba pochwycenia kogoś dobrego na słowie poprzez faryzejskie przypochlebienie się mu.

Co należy do Cezara? Co należy do Boga? Pokazuje to moneta. Do cesarza należy to, co jest obrazem cesarza. Całkiem podobnie wygląda sprawa z Bogiem. Albowiem według Pisma Świętego obrazem Boga jest człowiek. On stworzył nas na swoje podobieństwo: „Oddajcie Cezarowi to, co do niego należy, a Bogu to, co do Boga należy” jest bowiem, dokładniej rzecz ujmując, porównaniem tego, co nieporównywalne. Ponieważ należymy całkowicie do Boga, mamy wszelkie powody po temu, aby tę prawdę uczynić centrum naszego życia.

„Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga”. Taką dał odpowiedź Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii nie tylko tym, którzy obłudnie zadali Mu pytanie: „Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?” Im zresztą nie o prawdę szło. Oni chcieli tylko „pochwycić Jezusa w mowie”. Ta Boża odpowiedź jest skierowana do każdego ludzkiego sumienia, aby umiało się rozeznać w różnych sytuacjach życia, co jest dobrem prawdziwym, a co jest tylko imitacją dobra.

Jezus zaznaczył jasno, aby Bogu oddać to, co się Bogu należy. Pierwszą rzeczą, która jest w nas Boża – jesteśmy my sami. Czyli w pierwszej kolejności to siebie, swoje życie, swoje postępowanie należy oddać Bogu. Boże w nas jest nasze powołanie – to Bóg wybiera dla nas drogę, która jest najlepszym pomysłem na nasze życie. Zatem oddanie Bogu tego, co Boże, w tym przypadku jest niczym innym jak szukaniem tej właściwej drogi i wiernością tej drodze.

Na dobrą sprawę pofatygować się można o takie stwierdzenie, że do cesarza wcale tak wiele nie należy. Za to do Boga na tym świecie należy wszystko.

————–

Ks. Tomasz Blicharz – ceniony młody kaznodzieja i rekolekcjonista z diecezji rzeszowskiej. Ostatnio nazywany również duszpasterzem blokowisk rzeszowskich. Pisał rozważania biblijne do rzeszowskiego dodatku do „Niedzieli”. Jak sam twierdzi: Biblii nie studiował, tylko próbuje nią żyć.

————–
Tekst Ewangelii (Mt 22,15-21)
Wtedy faryzeusze odeszli i naradzali się, jak by podchwycić Go w mowie. Posłali więc do Niego swych uczniów razem ze zwolennikami Heroda, aby Mu powiedzieli: Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny i drogi Bożej w prawdzie nauczasz. Na nikim Ci też nie zależy, bo nie oglądasz się na osobę ludzką. Powiedz nam więc, jak Ci się zdaje? Czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie? Jezus przejrzał ich przewrotność i rzekł: Czemu Mnie wystawiacie na próbę, obłudnicy? Pokażcie Mi monetę podatkową! Przynieśli Mu denara. On ich zapytał: Czyj jest ten obraz i napis? Odpowiedzieli: Cezara. Wówczas rzekł do nich: Oddajcie więc Cezarowi to, co należy do Cezara, a Bogu to, co należy do Boga.

Poleć innym!