13 kwietnia obchodzimy wspomnienie dowolne św. Marcina I, papieża i męczennika.

Marcin urodził się we włoskim mieście Todi. Należał do rzymskiej hierarchii kościelnej. Papieżem został wybrany w roku 649, po śmierci Teodora I. Konsekracja jednak odbyła się bez zatwierdzenia cesarza Bizancjum, co wpłynęło na nie najlepsze stosunki między papieżem a cesarzem (cesarze wówczas rościli sobie prawo do zatwierdzania biskupów Rzymu). W następstwie tego Konstanty II odmówił uznania Marcina I za prawowitego papieża.

Nowy papież chciał jasno określić stosunek Kościoła do monoteletów, którzy uważali, że Chrystus posiadał tylko jedną wolę – Bożą, nie mając woli ludzkiej. Marcin I zwołał więc synod laterański, na którym w dwudziestu anatemach potępiono błędy monoteletów. Oprócz tego wydano pismo wyjaśniające, jaka jest prawdziwa nauka Kościoła. Dokumenty z tego synodu zostały rozesłane do duchowieństwa, a także do cesarza Konstantyna II, który wcześniej wydał edykt głoszący potępione poglądy. Cesarz odebrał postanowienia synodu jako osobisty atak na jego autorytet i zareagował bardzo gwałtownie.

Wysłał swojego przedstawiciela, Olimpiusza, by aresztował papieża i zmusił biskupów do odwołania orzeczeń synodu. Gdy Olimpiusz przybył na miejsce, zobaczył, jakim poparciem cieszy się Marcin I. Zbuntował się więc przeciwko cesarzowi i uciekł na Sycylię. Według podania Olimpiusz oślepł, gdy podczas Mszy św. próbował porwać papieża.

Cesarz Konstantyn II wysłał zatem drugiego przedstawiciela, Teodora Kalliopasa, tym razem z wojskiem. 17 czerwca 653 roku aresztował on papieża Marcina I. Następnie w trudnych i upokarzających warunkach zawiódł go na Naksos. Tam papież spędził w nędzy rok. Papież został potem przewieziony do Konstantynopola, gdzie miał stanąć przed sądem senatu. Został oskarżony o namawianie do buntu Olimpiusza, wzniecanie zamieszek i bezprawne ogłoszenie się papieżem.

Marcina I zdegradowano – pozbawiono święceń duchownych i funkcji. Został skazany na śmierć. Publicznie odarto go z szat pontyfikalnych, zakuto w kajdany i poprowadzono przez miasto na miejsce kaźni. W ostatniej chwili jednak interweniował patriarcha Konstantynopola Paweł II, dzięki czemu zamieniono karę śmierci na dożywotnie zesłanie na Krym. Stamtąd Marcin I wysyłał listy, w których opisywał, że nie ma nawet kawałka chleba do jedzenia, ale prosi Boga, by na Stolicy Apostolskiej nie zasiadł heretyk-monoteleta, który mógłby być narzucony przez cesarza. Uskarżał się także na to, że wiele osób, które kiedyś rzekomo były jego przyjaciółmi, teraz boi się przyjść mu z pomocą. Następcą Marcina I został Eugeniusz I. Został on zaakceptowany przez swojego poprzednika. Marcin I zmarł w nieludzkich warunkach 13 kwietnia 655 roku.

Jego szczątki zostały z czasem przeniesione do San Martino ai Monti. Grób Marcina I był celem wielu pielgrzymek. Do czasów współczesnych nie dochowały się jednak jego relikwie, które mogły zaginąć w 1453 roku, gdy Konstantynopol zajęli Turcy. Marcin I to ostatni papież wpisany przez Kościół do katalogu świętych męczenników.

Modlitwa:
Wszechmocny Boże, pomóż nam odważnie znosić przeciwności życia. Ty, który nie pozwoliłeś, aby św. Marcin, twój papież i męczennik, uląkł się gróźb lub pozwolił się zwyciężyć cierpieniu. Amen (za: H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999, s. 90).

oprac. Tomasz Powyszyński

Źródła:

http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/04-13.php3

http://kosciol.wiara.pl/doc/490786.Porwanie-papieza-swiety-Marcin-I

H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999

Poleć innym!