Gdy od XIV wieku pojawiają się pierwsze tłumaczenia na język polski hymnów, pieśni i innych utworów – duża ich część to utwory maryjne. Pośród pięćdziesięciu polskich pieśni religijnych znanych w XV wieku, aż dwadzieścia to pieśni ku czci Matki Bożej.

Bogurodzica – pierwsza ważna pieśń śpiewana w języku polskim powstała prawdopodobnie na przełomie XIII i XIV wieku – została ułożona na część Maryi. Utwór ten przez wieki pełnił rolę polskiego hymnu narodowego.

W XV wieku znamy już kompozytorów, którzy piszą także typowo polskie utwory. Mikołaj z Radomia zostawił po sobie dziewięć kompozycji liturgicznych, w tym Magnificat napisany ok. roku 1422. Sebastian z Felsztyna, żyjący w XVI wieku, jest autorem dwóch pieśni maryjnych, które się zachowały. Pośród innych autorów z XV i XVI wieku należy wymienić: Mikołaja z Krakowa, Jana z Lublina, Wacława z Szamotuł, Mikołaja Gomółkę czy Marcina Leopolitę.

Ważnym autorem pieśni oraz poezji był bł. Władysław z Gielniowa (ok. 1440–1505), bernardyn. Napisał on kilka znanych do dziś utworów, w tym poświęcone Matce Bożej, m.in. Już się anjeli wiesielą. Przypisuje mu się także autorstwo Godzinek o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.