Jesteśmy posłani przez Pana!

● Rozważa: dk. Piotr Wąsacz ●

III Niedziela Zwykła (C), 23.01.2022,
Ewangelia: Łk 1, 1-4; 4, 14-21●

We współczesnym świecie coraz częściej podejmuje się dyskusję na temat wartości i sensu ludzkiego życia. Wielu specjalistów wyraża swoje opinie na temat tego jak żyć, sugerują, co robić, a czego unikać, by osiągnąć życiowe spełnienie, czerpać satysfakcję z każdej przeżywanej chwili, a do tego rozwijać swoje umiejętności.

Pośród tych rad często wymienia się potrzebę niezależności. „Tylko wtedy, gdy będziesz samodzielny, to znaczy niczym nieskrępowany, będziesz mógł bez przeszkód się rozwijać i realizować. Wszystko, co w jakikolwiek sposób przeszkadza ci w dążeniu do obranych celów, należy usunąć”. Taką lub podobną narrację bardzo często możemy usłyszeć w naszej codzienności. Jako ludzie wierzący stajemy w konfrontacji z promowanymi dzisiaj wartościami. Jak się w tym odnaleźć? Jakie przyjąć stanowisko?

Cenne wskazówki możemy odnaleźć w dzisiejszej kolekcie, czyli modlitwie, którą kapłan odczytuje przed pierwszym czytaniem, oraz w Ewangelii. Jeżeli dobrze wsłuchamy się w tekst wypowiadanej modlitwy, z całą pewnością zwrócimy uwagę na zawarte w niej szczególne sformułowanie. Kapłan w imieniu wszystkich zgromadzonych prosi, by Bóg „kierował naszym życiem według swego upodobania, abyśmy w imię Jego umiłowanego Syna, mogli obfitować w dobre uczynki”. Każdy z nas po tych słowach powie „Amen”. Czy w czasie wypowiadania tego słowa zdajemy sobie sprawę, że zgadzamy się na przeczytane wcześniej stwierdzenie? Czy jesteśmy świadomi, że wyrażamy pragnienie bycia prowadzonymi przez Boga w naszej codzienności?

Taka postawa jest wyraźnie przeciwna w odniesieniu do tej, którą preferuje dzisiejszy świat. Człowiek w tym stwierdzeniu deklaruje pragnienie bycia prowadzonym przez Boga i pozwala Mu ingerować w swoje życie. Ta decyzja wypływa ze świadomości, że Bóg jest źródłem istnienia człowieka i tylko On jest mu w stanie dać prawdziwe szczęście. To Boże prowadzenie nie jest jakąś niewolą, która zakłada życiową porażkę, wręcz przeciwnie –przynosi ono wiele korzyści. O tym mówi nam druga część kolekty. Jej treść sugeruje, że oddanie się pod panowanie Boga umożliwia człowiekowi pełnienie dobrych uczynków i okazywanie miłości bliźniemu, a w konsekwencji dążenie do świętości, do życia wiecznego.

Ewangelia z dnia dzisiejszego ukazuje nam Jezusa, który na początku swojej działalności przychodzi do synagogi w rodzinnym Nazarecie. Chrystus odczytuje fragment z proroctwa Izajasza, który jest swego rodzaju programem Jego ziemskiego życia. Trzeba zwrócić uwagę, że te słowa nie odnoszą się tylko do Jezusa, ale także do każdego człowieka ochrzczonego! Każdy z nas w sakramencie chrztu został włączony do wspólnoty Kościoła, namaszczony olejem krzyżma świętego i posłany, aby „ubogim nieść dobrą nowinę, więźniom głosić wolność, a niewidomym przejrzenie; aby uciśnionych odsyłać wolnymi, aby obwoływać rok łaski Pana.” (por. Łk 4, 18b-20). Jako ludzie ochrzczeni jesteśmy powołani do tego, by świadczyć o Chrystusie, tam gdzie żyjemy i głosić Jego imię każdemu napotkanemu człowiekowi.

Odpowiedzmy z radością na usłyszane dzisiaj Słowo i prośmy Boga, abyśmy potrafili oddać się pod Jego panowanie, a przez to obfitować w dobre uczyni oraz realizować Jego misję głoszenia Ewangelii i prowadzenia innych ludzi do życia wiecznego.

dk. Piotr Wąsacz – diakon Diecezji Rzeszowskiej, student Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie.

Kolekta z formularza na III Niedziele Zwykłą:
Wszechmogący, wieczny Boże, kieruj naszym życiem według swego upodobania, † abyśmy w imię Twojego umiłowanego Syna, * mogli obfitować w dobre uczynki. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. W owym czasie: Powrócił Jezus mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana. Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście.

Poleć innym!