Przykazanie
▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

V Niedziela Wielkanocna, (19 maja 2019 r.)
Czytania: Dz 14,21-27; Ap 21,1-5a
Ewangelia: J 13,31-33a.34.35 ▼

Po wyjściu Judasza z Wieczernika Chrystus kieruje do apostołów ważne słowa o pewnej podróży. Po pierwsze wskazuje, że tam, dokąd On idzie, oni jeszcze pójść nie mogą. Czasami dopada chrześcijan, szczególnie tych głęboko wierzących, pokusa, żeby całą doczesność, obowiązki stanu zostawić i pójść za Panem. W praktyce może wyglądać to tak, że ktoś zaniedba życie małżeńskie i rodzinne, a we własnym domu będzie żyć jak zakonnik. Nie o to chodzi Chrystusowi. Słowa o niemożności pójścia za Nim należy rozumieć jako wezwanie do realizowania własnego powołania.

Kolejno Chrystus pozostawia uczniom receptę w postaci nowego przykazania. W gruncie rzeczy to przykazanie nie jest aż tak nowe, jakby się wydawało. Jednakże nowość tego przykazania polega na wzorze do naśladowania, czyli na Chrystusie. Gdyby Pan nie został prawdziwym człowiekiem, to nie można by Go było naśladować. I to jest dla nas nakaz i pocieszenie.

---

Paweł Beyga – doktor nauk teologicznych (teologia dogmatyczna). W 2018 roku obronił pracę doktorską na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu na temat tradycji anglikańskiej w Mszale dla ordynariatów personalnych byłych anglikanów. Interesuje się związkiem liturgii z treścią wiary. Publikował m.in. w „Teologii w Polsce”, „Wrocławskim Przeglądzie Teologicznym” oraz „Studia Europaea Gnesnensia”.

---

Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».

Poleć innym!