Adwentowe pytania

▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

Trzecia Niedziela Adwentu  (17 grudnia 2017)

Czytania: Iz 61, 1-2a. 10-11; 1 Tes 5, 16-24

Ewangelia: J 1, 6-8. 19-28▼

Dzisiejsza Ewangelia może wydać się nietypowa, ponieważ z kart Pisma Świętego nie przemawia dzisiaj Chrystus, a Jan Chrzciciel. Czas kończącego się Adwentu jest okresem, w którym zwracamy uwagę na dwie postacie: Maryję i Jana Chrzciciela. Liturgia zdecydowanie oddaje dzisiaj głos tej drugiej osobie.

„Nie był on światłością, lecz posłanym, aby zaświadczyć o Światłości” – ten fragment z Prologu Ewangelii Janowej streszcza całe posłannictwo Jana Chrzciciela. Jego zadaniem było wskazywanie na Tego, który miał przyjść i zbawić ludzkość. I rzeczywiście, Jan wskazał na Jezusa jako na Baranka, który miał zgładzić grzechy świata. „Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz” – w ten sposób syn Elżbiety, krewnej Maryi, mówi sam o sobie.

Postać Jana Chrzciciela zmusza do postawienia pytania o naszą rolę w kontekście chrześcijańskiego życia. Czy jako kapłan nie stawiam się w roli tego, który jest Światłością? Czy swoim nauczaniem lub celebrowaniem liturgii więcej nie mówię o sobie niż o Chrystusie? Czy w liturgii nie celebruję samego siebie? Czy jako katolik świecki staram się o wzrost Królestwa Bożego na ziemi? Czy może moją światłością są dobra tego świata i bieda dnia codziennego? Wreszcie, czy w moim środowisku pracy, rozrywki, nauki jestem tym, który świadczy o Światłości? Czy ktoś, patrząc na mnie, w ogóle zada sobie pytanie o Światłość prawdziwą? To zaiste adwentowe pytania….

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Pojawił się człowiek posłany przez Boga – Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.

Takie jest świadectwo Jana. Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: «Kto ty jesteś? », on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: «Ja nie jestem Mesjaszem».

Zapytali go: «Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem?» Odrzekł: «Nie jestem». «Czy ty jesteś prorokiem?» Odparł: «Nie». Powiedzieli mu więc: «Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie?»

Powiedział: «Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak rzekł prorok Izajasz». A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. i zaczęli go pytać, mówiąc do niego: «Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem?» Jan im tak odpowiedział: «Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała».

Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.

Poleć innym!