“Chrystus, który jest twoim życiem, wisi przed tobą, byś patrzył w krzyż jak w zwierciadło” - słowa te, pochodzące z kazania św. Antoniego, były myślą przewodnią V Antoniańskiego Dnia Skupienia, który odbył się 14 września w Sanktuarium Diecezjalnym w Ratowie.

Spotkanie modlitewne rozpoczęło się adoracją Najświętszego Sakramentu oraz modlitwą różańcową, którą poprowadził rektor sanktuarium, ks. Bogdan Pawłowski. Wprowadzając wiernych w rozważania tajemnic bolesnych, ks. Pawłowski zwrócił uwagę, że krzyż, który w czasach Chrystusa był znakiem pohańbienia, dzięki najwyższej ofierze Syna Człowieczego został wywyższony i stał się znakiem chwały. Dlatego też każdy, kto zawierzy swój los Ukrzyżowanemu, dostąpi tu, na ziemi, pogodzenia się ze swym ludzkim krzyżem oraz wiecznej chwały w Królestwie Bożym.

W południe została odprawiona msza św. w intencjach zanoszonych przez pielgrzymów. Przewodniczył jej ksiądz profesor Leszek Misiarczyk. Homilię wygłosił ojciec duchowny płockiego Wyższego Seminarium Duchownego, ksiądz Lech Piórkowski. Nawiązując do obchodzonego w tym dniu święta Podwyższenia Krzyża Pańskiego oraz czytań liturgicznych, podkreślił, że my dziś – tak samo jak przed wiekami Izraelici na pustyni - złorzeczymy przeciwko Bogu w trudnych momentach życia, nie umiejąc jednocześnie docenić łask, które na co dzień otrzymujemy.

Ksiądz Piórkowski wskazał ponadto, iż symbol krzyża jest jednocześnie symbolem pełni człowieczeństwa. Ludzkie życie jest nieustającym pasmem krzyżujących się dróg i wyborów, cierpienie przeplata się z szczęściem, smutek z radością. Jeśli znajdziemy w sobie odwagę patrzenia prosto w krzyż Chrystusowy, podobnie jak pokąsani Izraelici patrzyli na mojżeszowego węża, doznamy wewnętrznego uzdrowienia. W homilii przywołany został również przykład księdza Piotra Błońskiego, wikarego parafii katedralnej w Płocku, który zmarł niedawno na nowotwór w wieku 24 lat, w pół roku po przyspieszonych święceniach kapłańskich. Do ostatnich chwil życia ten młody człowiek w sposób heroiczny zmagał się z ludzkim cierpieniem, dając świadectwo głębokiej wiary. Odchodził na spotkanie z Chrystusem spełniony jako kapłan, ze spokojem w sercu, niosąc poprzez tę postawę ogromną otuchę innym nieuleczalnie chorym.

W trakcie Eucharystii świadectwo swojego ośmioletniego zmagania się z chorobą nowotworową złożył również ksiądz profesor Ireneusz Mroczkowski, podkreślając, iż dla niego choroba jest wyzwaniem, otrzymanym od Boga, w którym sprawdza swoje kapłaństwo. Ksiądz profesor w krótkim rozważaniu pochylił się również nad kwestią radzenia sobie z lękiem oraz zwątpieniem, które przychodzi zarówno w chorobie, jak i w innych trudnych momentach życia. Ksiądz Mroczkowski  zwrócił uwagę, że w takich chwilach bardzo często nawet ludzie, którzy przez większość życia deklarują, iż są ateistami, sięgają do wspomnień z dzieciństwa, do świętego obrazu w rodzinnym domu, do babci odmawiającej różaniec. Odruchowo poszukują pomocy Boga i wówczas bardzo dużą rolę w ich powrocie do Kościoła może odegrać kapłan.

Bezpośrednio po mszy św. modlitwę o uzdrowienie poprowadził  ks. Lech Piórkowski wraz z przedstawicielami grupy modlitewnej z płockiej parafii św. Józefa w Płocku. Piękną oprawę muzyczną całego spotkania zapewnili muzycy z Mławy, pani Magdalena i Paweł Stawińscy.

Następnie przewidziano czas na zjedzenie posiłku, odpoczynek wśród malowniczej przyrody dorzecza Wkry i Mławki, zwiedzanie zabytkowego sanktuarium oraz dzielenie się w małych grupach świadectwami.

Ok. godz. 15 rozpoczęła się druga część dnia skupienia poświęcona patronowi sanktuarium, podczas której zgromadzeni powierzali mu w osobistej modlitwie prośby i podziękowania oraz wspólnie odmówili litanię do św. Antoniego. Na zakończenie zaplanowano liturgiczny obrzęd błogosławieństwa chorych oraz ucałowanie relikwii św. Antoniego z Padwy, wprowadzonych do ratowskiego sanktuarium 24 listopada 2013 r., w uroczystość zakończenia Roku Wiary w Kościele Płockim, przez Biskupa Płockiego Piotra Liberę.

- Nasi przodkowie na długo, zanim wybudowano tu sanktuarium, nazwali tę osadę Ratowem, to znaczy miejscem, które ratuje. Zgodnie z zapiskami krakowskich ojców bernardynów, od niepamiętnych czasów stała tu kapliczka z cudownym wizerunkiem świętego Antoniego. Przez wieki w najtrudniejszych chwilach życia ludzie prosili tu ukrzyżowanego Chrystusa za pośrednictwem św. Antoniego, by pomógł im godnie nieść małe i duże krzyże. My dziś prosiliśmy o to samo. Podobnie uczynią następne pokolenia. Dlatego też serdecznie zachęcam do uczestnictwa w niedzielę 21 września w uroczystościach upamiętniających pięćset dwudziestolecie udokumentowanej historii Ratowa. Jak długo bowiem w sercach żyjących przetrwa ten sam system wartości, który wyznawali ich przodkowie, tak długo przetrwa nasza tożsamość – zapraszał na koniec dnia skupienia ks. Pawłowski.

W V Antoniańskich Dniach Skupienia uczestniczyło ok. 80 osób z Diecezji Płockiej, w tym w szczególności z Drobina, Mławy, Płocka, Radzanowa, Ratowa, Szreńska, i Diecezji Włocławskiej.

Całemu cyklowi Antoniańskich Dni Skupienia w ratowskim sanktuarium towarzyszą słowa św. Antoniego  z Padwy „Miłość jest duszą wiary, bez miłości wiara umiera”. 

Poleć innym!