Szczyt tajemnic

● Rozważa: ks. Szymon Kłak ●

II Niedziela Wielkiego Postu, rok C (13.03.2022)
Ewangelia: Łk 9, 28b-36 ●

Celem życia człowieka jest wejście na szczyt. Szczyt przemienienia. Droga do jego zdobycia jest dla każdego inna, gdyż Przewodnik prowadzi różnymi szlakami i niejednostajnym tempem.

Po pierwszej niedzieli Wielkiego Postu oraz pobycie na pustyni – wprowadzeniu nas przez Jezusa w rzeczywistość walki duchowej – przyszedł czas na inną intymną podróż. Tym razem wychodzimy na górę. Towarzyszymy Jezusowi, który już nie jest sam, ale też nie otaczają go tłumy. Idzie z wąską grupą apostołów – jest ich tylko trzech: Piotr, Jakub i Jan. Dlaczego akuratnie oni? Czyżby Jezus właśnie ich jakoś szczególnie faworyzował? Apostołów było przecież dwunastu, co z równym traktowaniem wszystkich? Czy mamy tu jakąś elitarną wspólnotkę?

Jezus wybrał tych, którzy naprawdę chcieli z Nim i za Nim pójść i mieli realne pragnienie bycia blisko Niego, zbudowania z Nim przyjaźni. Nasz Pan odpowiada hojnie na nasze dobre aspiracje czy pragnienia i wychodzi naprzeciw ich realizacji. Dlatego zabrał akuratnie tych uczniów na miejsce, gdzie podzielił się z nimi swoim wielkim sekretem. Nie musiał im mówić, żeby nikomu nic o tej „górskiej wycieczce” nie opowiadali. Sam charakter tego wydarzenia jednoznacznie do nich o tym przemówił.

Tamże Mistrz z Nazaretu stanął w obecności największych proroków Starego Przymierza – Mojżesza i Eliasza. Jezus ujawnił swoją tajemnicę, którą było Jego bóstwo, Boże wybranie, Boże synostwo. Nie wiemy, ile uczniowie z tego wszystkiego rozumieli, reakcja Piotra pozwala twierdzić, że niewiele. Ale zrozumieją we właściwym czasie. Ile razy miałeś podobną sytuację w swoim życiu? Ile razy po latach na nowo usłyszałeś – zrozumiałeś słowa, których sensu zwyczajnie nie widziałeś, albo postrzegałeś je nazbyt powierzchownie?

Bóg się objawia, ujawnia swoje bóstwo oraz wolę każdemu, kto tego autentycznie chce i pragnie. Natomiast robi to w sposób jemu właściwy, indywidualnie, stopniowo prowadząc do celu, jakim jest zbawienie. Na górę Tabor nie zabrał ze sobą wszystkich uczniów. Być może, otaczający cię ludzie są na dzień dzisiejszy bardziej zaawansowani od ciebie w drodze do rzeczonego celu. Więcej rozumieją, „lepiej” wierzą. Jeszcze inni są daleko, daleko za tobą. Nie zazdrość, ani nie gardź. Krocz ścieżką wyznaczoną ci przez Pana. Nie próbuj przyspieszać, ani spowalniać, zachowaj Jego tempo.

Co najważniejsze: nie trać pragnienia poznania Jezusa, a On będzie szczodrze dzielił się z Tobą swoją przyjaźnią, własnymi tajemnicami, sekretami. Weźmie Cię na niejedną Górę Tabor i objawi niejedną prawdę o sobie. Naprawdę warto wyruszyć w tę niezwykłą przygodę.

ks. Szymon Kłak – wikariusz w parafii pw. Świętej Trójcy w Czudcu, Diecezja Rzeszowska.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dopełnić w Jeruzalem. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwu mężów, stojących przy Nim.

Gdy oni się z Nim rozstawali, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, pojawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy weszli w obłok.

A z obłoku odezwał się głos: «To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie!» W chwili gdy odezwał się ten głos, okazało się, że Jezus jest sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie opowiedzieli o tym, co zobaczyli.

Poleć innym!