Szczerość uczynków

● Rozważa: ks. Julian Wybraniec ●

Dwudziesta szósta Niedziela zwykła (1 października 2017)

Czytania: Ez 18, 25-28; Flp 2, 1-11

Ewangelia: Mt 21, 28-32

Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł.

Jeden z misjonarzy, pracujących na jednej z wysp Pacyfiku, opowiadał o trudnościach, jakie napotyka mieszkaniec Europy w przyzwyczajaniu się do innej mentalności. My – powiadał – karcimy dzieci, które kłamią i grozimy im karami. Tutaj jest inaczej. Na tej wyspie obowiązuje głównie zasada uczenia dzieci, by się nie sprzeciwiały. Raz misjonarz poprosił dzieci ze szkoły, by mu pomogły w przeniesieniu pewnych rzeczy. Wszystkie z uśmiechem zgodziły się, lecz potem nikt nie przyszedł. Gdy misjonarz skrzyczał je za to, wszystkie zaczęły płakać. Dlaczego był taki zły, skoro one tak grzecznie mu odpowiedziały?

Misjonarz tłumaczył, że dzieciaki nie były złe, tylko trzeba było im postawić pytanie w odwrotny sposób. Dla nich powiedzieć „tak” to normalna grzeczność, lecz owo „tak” do niczego nie zobowiązuje.

Mentalność zachodnia jest inna. Nikt nie obdarzy nas zaufaniem, jeżeli nawet szczerze mówimy „tak”, a później nie dotrzymujemy danego słowa. A przecież ileż razy mówimy „tak” Bogu! Ileż pięknych obietnic Mu czynimy, które są zawarte w modlitwach przez nas odmawianych. Pozostają one czystym gestem grzecznościowym, podobnym do tego, jaki okazują dzieci z tej wysepki na Pacyfiku!

Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł.

Apetyt jest oznaką zdrowia, chęć pracy objawia zdrowie duszy. Niestety, mało jest ludzi doskonale zdrowych na duszy i ciele. Być może, że jest wielu takich, którzy stracili apetyt, ale jeszcze więcej tych, którzy nie mają chęci do pracy. Jeżeli mówią to otwarcie, przynajmniej są szczerzy i nie potrzebują na swoje usprawiedliwienie wynajdywać urojonych chorób.

Lecz poza szczerym wyznaniem naszego lenistwa należy wspomnieć o innym doświadczeniu: można pracować także niechętnie. Filozofia scholastyczna używała dwóch terminów: voluntas, czyli wola decydowania, zdolność powiedzenia: ja chcę, oraz velleitas, czyli chęć, ochota, jakaś nieokreślona skłonność uczynienia czegoś. Charakter i moralność człowieka zależą od pierwszego słowa, od woli. Gdy człowiek jest zdolny powiedzieć: „Chcę, chociaż nie mam na to ochoty”, jego czyn zasługuje na większe uznanie niż wielka chęć, ale przy słabej woli.

Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego.

Niekiedy widzimy, jak Ewangelia zestawia razem celników i nierządnice. Są to dwa typy grzeszników powszechnie pogardzanych ze względu na to, że lekceważyli prawo Boże. Z całą pewnością należą oni do tych, którzy uchylają się od pracy w winnicy Bożej. Fakt, że Jezus bierze ich w obronę, wywołuje wielki skandal. Zresztą żadna społeczność nie dopuszcza, by ludzie o złej reputacji byli porównywani z tymi, którzy cieszą się dobrą opinią. Lecz Jezus przy żadnej okazji nie broni ich sposobu życia, ponieważ znał dobrze ich grzechy. Wyraża on tylko swoje szczególne kryterium w ocenie ludzi według ich zdolności do nawrócenia.

W bajkach rozróżnia się dwa rodzaje ludzi: całkowicie dobrych i niepoprawnie złych. Lecz życie nie jest bajką. Pismo Święte nam wszystkim objawia naszą grzeszność i słabość, lecz także możliwość nawrócenia się. I właściwie nawrócenie stanowi główny temat Biblii.

Ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w rzeszowskiej katedrze. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka liturgiczna w teorii i praktyce.

Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział: „Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł. Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi».

Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wy mu nie uwierzyliście. Uwierzyli mu zaś celnicy i nierządnice. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć».

Poleć innym!