Talenty

▼ Rozważa: Paweł Beyga ▼

XXXIII Niedziela zwykła  (19 listopada 2017)

Czytania: Prz 31, 10–13. 19–20. 30–31; 1 Tes 5, 1–6

Ewangelia: Mt 25, 14-30▼

Dzisiejsza Ewangelia przypomina prawdę o Bogu, który jest Stworzycielem. Przypowieść o panu, który rozdaje swoim sługom talenty, jest ukazaniem Stwórcy, który każdego człowieka obdarza powołaniem. Jednakże nie pozostawia nikogo bez pomocy, nie powołuje człowieka do bycia „beztalenciem”.

Współcześnie słowo “talent” jest kojarzone ze zdolnościami – mówimy czasami, że ktoś ma talent pisarski, nauczycielski lub jeszcze inny. Po ludzku patrząc, te talenty służą pomnażaniu dobra tutaj, w doczesności. Dzięki czyimś talentom możemy słuchać pięknej muzyki, czytać wspaniałe powieści lub powierzyć swoje sprawy w zaufane ręce. To perspektywa ziemska.

Jednakże Chrystus powołuje nas nie tylko do doczesności, lecz do wieczności. Nasze zdolności, talenty muszą być rozwijane z myślą o zbawieniu, bo to jest w życiu wierzących w Chrystusa najważniejsze. A przynajmniej powinno być najważniejsze. Dzisiejszy fragment Ewangelii stawia zatem człowieka na granicy pomiędzy teraźniejszością a wiecznością. Nie jesteśmy bowiem wynikiem przypadku, lecz elementem Bożego planu. Ten element Bożego planu jest nieustannie nachylony ku wieczności, w której Pan rozliczy nas z wykorzystania Jego darów.

Paweł Beyga – ukończył studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, związany z duszpasterstwem Tradycji katolickiej przy kościele Najświętszej Maryi na Piasku we Wrocławiu. Teolog – „ratzingerysta”. Jego teksty ukazywały się m.in. na portalach Liturgia.pl, DEON.pl, Nowy Ruch Liturgiczny i Dziennik Parafialny.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść:

«Podobnie jest z królestwem niebieskim jak z pewnym człowiekiem, który mając się udać w podróż, przywołał swoje sługi i przekazał im swój majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, trzeciemu jeden, każdemu według jego zdolności, i odjechał. Zaraz ten, który otrzymał pięć talentów, poszedł, puścił je w obieg i zyskał drugie pięć. Tak samo i ten, który dwa otrzymał; on również zyskał drugie dwa. Ten zaś, który otrzymał jeden, poszedł i, rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana.

Po dłuższym czasie powrócił pan owych sług i zaczął rozliczać się z nimi.

Wówczas przyszedł ten, który otrzymał pięć talentów. Przyniósł drugie pięć i rzekł: „Panie, przekazałeś mi pięć talentów, oto drugie pięć talentów zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”

Przyszedł również i ten, który otrzymał dwa talenty, mówiąc: „Panie, przekazałeś mi dwa talenty, oto drugie dwa talenty zyskałem”. Rzekł mu pan: „Dobrze, sługo dobry i wierny! Byłeś wierny w rzeczach niewielu, nad wieloma cię postawię: wejdź do radości twego pana!”

Przyszedł i ten, który otrzymał jeden talent, i rzekł: „Panie, wiedziałem, że jesteś człowiekiem twardym: żniesz tam, gdzie nie posiałeś, i zbierasz tam, gdzie nie rozsypałeś. Bojąc się więc, poszedłem i ukryłem twój talent w ziemi. Oto masz swoją własność!” Odrzekł mu pan jego: „Sługo zły i gnuśny! Wiedziałeś, że żnę tam, gdzie nie posiałem, i zbieram tam, gdzie nie rozsypałem. Powinieneś więc był oddać moje pieniądze bankierom, a ja po powrocie byłbym z zyskiem odebrał swoją własność. Dlatego odbierzcie mu ten talent, a dajcie temu, który ma dziesięć talentów. Każdemu bowiem, kto ma, będzie dodane, tak że nadmiar mieć będzie. Temu zaś, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. A sługę nieużytecznego wyrzućcie na zewnątrz – w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”».

Poleć innym!