1. Św. Dominiku Savio, który przez miłość do Eucharystii uwrażliwiałeś swego ducha na realną obecność Pana, pozwalając Mu się pochwycić, wyproś także nam taką samą wiarę i miłość do Najświętszego Sakramentu, abyśmy potrafili adorować Go z radością i godnie przyjmować w Najświętszej Komunii.
Chwała Ojcu…

2. Św. Dominiku Savio, który Niepokalanej Matce Boga powierzyłeś swe niewinne serce oraz szerzyłeś Jej kult z oddanym synostwem, spraw, abyśmy także my byli Jej oddanymi synami, mając w Niej Wspomożycielkę pośród niebezpieczeństw życia i w godzinie naszej śmierci.
Chwała Ojcu…

3. Św. Dominiku Savio, który poprzez heroiczne postanowienie „Raczej umrzeć niż zgrzeszyć” ustrzegłeś niezachwianej, anielskiej czystości, wyproś dla nas łaskę naśladowania cię w wystrzeganiu się złych rozrywek i okazji do grzechu, aby zachować tę piękną cnotę.
Chwała Ojcu…

4. Św. Dominiku Savio, który dla Bożej chwały i dla dobra dusz, pokonując ludzkie względy, zaangażowałeś się w apostolstwo, aby przeciwstawiać się obrażaniu Boga, pomóż również nam głosić prawdę o Tobie w każdym miejscu i w każdym czasie.
Chwała Ojcu…

5. Św. Dominiku Savio, doceniając wartość umartwienia chrześcijańskiego, kształtowałeś swoją wolę; pomóż nam panować nad naszymi zmysłami oraz wytrwać w czasie próby i w przeciwnościach życia w miłości do Boga.
Chwała Ojcu…

6. Św. Dominiku Savio, który osiągnąłeś doskonałość formacji chrześcijańskiej przez łagodne posłuszeństwo twoim rodzicom i wychowawcom; spraw, abyśmy także my potrafili odpowiedzieć na łaskę Boga i byli zawsze wierni magisterium Kościoła katolickiego.
Chwała Ojcu…

7. Św. Dominiku Savio, apostole pośród swoich rówieśników, pragnąłeś powrotu na łono Kościoła braci odłączonych i błądzących; wyproś nam ducha misyjnego i uczyń nas apostołami w naszych środowiskach.
Chwała Ojcu…

8. Św. Dominiku Savio, w heroicznym wypełnianiu każdego obowiązku byłeś wzorem dyspozycyjności, nieustannie uświęcanej modlitwą; udziel nam łaski, byśmy w wypełnianiu naszych obowiązków uczyli się żyć w przykładnej pokorze.
Chwała Ojcu…

9. Św. Dominiku Savio, w szkole ks. Bosko powiedziałeś: „Chcę zostać świętym” i tę świętość w młodzieńczym wieku osiągnąłeś. Wyproś nam wierność w dobrych postanowieniach, byśmy dusze nasze uczynili żywymi świątyniami Ducha Świętego i osiągnęli wieczną radość w Niebie.
Chwała Ojcu…

Modlitwa

Boże, który w św. Dominiku dałeś młodym wzór doskonałego życia chrześcijańskiego, pozwól także nam, za jego wstawiennictwem, wzrastać w przyjaźni z Jezusem i Maryją oraz w czystości serca i z odważną nadzieją, która jest odbiciem szczęścia przygotowanego dla każdego człowieka, służyć tym, których stawiasz na naszej drodze. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Źródło:

http://www.dominik.salezjanie.pl/kult/?k=

Dominik Savio – patron ministrantów

Żył w latach 1842-1857. Urodził się w pobliżu Turynu, we wiosce Riva di Chieri. 8 kwietnia 1849 r., w samą Wielkanoc, przyjął pierwszą Komunię św. Ze strony księdza proboszcza był to akt wielkiej odwagi, gdyż w owych czasach panowało jeszcze przekonanie, że do sakramentów świętych pokuty i ołtarza należy dopuszczać w wieku znacznie późniejszym.

O dojrzałości tegoż chłopca świadczą postanowienia, jakie z okazji uroczystości Pierwszej Komunii Świętej napisał w książeczce do nabożeństwa:

1. Będę często spowiadał się i komunikował, ilekroć mi na to zezwoli mój spowiednik;
2. Będę święcił dzień święty
3. Moimi przyjaciółmi będą Jezus i Maryja
4. Raczej umrę niż zgrzeszę.

Kiedy Dominik miał zaledwie 5 lat, już usługiwał do Mszy Świętej. Bywało nieraz, że nie mając zegarka, przychodził wcześnie do kościoła. Wtedy klęczał przed drzwiami, choć bywały deszcze i śnieżyce, i modlił się.

Pewnego dnia Dominik po spowiedzi z całego życia i Komunii św. napisał akt ofiarowania się Matce Bożej Niepokalanej i złożył go na Jej ołtarzu: „Maryjo, ofiaruję Ci swoje serce. Spraw, aby zawsze było twoim. Jezu i Maryjo bądźcie zawsze moimi przyjaciółmi. Błagam Was abym raczej umarł niż bym miał przez nieszczęście popełnić choć jeden grzech”.

Dominik często nawiedzał Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, miał dar kontemplacji, ekstazy i inne nadprzyrodzone dary. Jego nauczycielem był św. Jan Bosco.

Późną jesienią 1856 r. Dominik zachorował na płuca. Zmarł 9 marca 1857 r., zaopatrzony Sakramentami Świętymi. Kiedy ojciec czytał mu modlitwy o dobrą śmierć, chłopiec zawołał: „Ojcze, jakie piękne rzeczy widzę!” i zmarł.

W 1933 r. papież Pius XI nazwał go „małym świętym” i „gigantem ducha”. W 1950 r. papież Pius XII ogłosił go błogosławionym, a cztery lata później zaliczył go do grona świętych. 9 marca obchodzimy jego wspomnienie liturgiczne.

Źródło:

http://parafiarabawyzna.pl/?page_id=292

Poleć innym!