1 grudnia rozpoczął się Adwent – czas radosnego oczekiwania na narodziny Zbawiciela. To także początek nowego roku liturgicznego. Na adwentowy czas oczekiwania przygotowywane są wieńce z czterema świecami zapalanymi w kolejne niedziele. Takie wieńce adwentowe przygotowały również dzieci uczestniczące w mikstackich Rochowych Szesnastkach…

Czym jest Adwent? Słowo „Adwent” (z łac. adventus oznacza przyjście, przybycie) to okres w roku liturgicznym, który trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery kolejne niedziele przed uroczystością Bożego Narodzenia. Stanowi równocześnie pierwszy okres w nowym roku liturgicznym. Czas Adwentu ma podwójne znaczenie – z jednej strony ma nas przygotować na uroczystość Bożego Narodzenia, z drugiej ma ukierunkowywać nasze myśli ku powtórnemu przyjściu Chrystusa przy końcu świata.

Dawniej czas Adwentu, na wzór Wielkiego Postu, trwał 40 dni i rozpoczynał się 11 listopada. Z adwentem związana jest tradycja odprawiania wcześnie rano (obecnie coraz częściej wieczorem) Mszy Świętej nazywanej roratami. Nazwa ta pochodzi od pierwszych słów introitu Mszy Świętej: „Rorate coeli de super”, czyli „Spuśćcie rosę niebiosa”. W czasie tej Mszy Świętej na ołtarzu pali się dodatkowa, przyozdobiona świeca, tzw. roratka, która symbolizuje Maryję.

Ponadto na adwentowy czas oczekiwania przygotowywane są wieńce z czterema świecami zapalanymi w kolejne niedziele. Takie wieńce adwentowe przygotowane zostały przez dzieci uczestniczące w mikstackich Rochowych Szesnastkach. Na listopadowym spotkaniu omówiona została symbolika wieńca i znaczenie czterech świec. Wykonane przez dzieci wieńce są różne. Łączy je to, że na każdym znajdują się cztery świece. Wszystkie są piękne, w ich przygotowanie dzieci włożyły dużo serca i własnej pomysłowości.

W pierwszą niedzielę Adwentu zapalana jest świeca proroków. Symbolizuje ona tych, którzy zapowiadali przyjście Mesjasza. Jest ona także symbolem nadziei. Druga jest świecą Betlejem – miasta, w którym przyszedł na świat długo wyczekiwany Zbawiciel. Jest ona także symbolem pokoju. Trzecia jest świecą pasterzy, którzy jako pierwsi udali się do groty, by oddać cześć Dzieciątku i je adorować. Ta świeca nazywana bywa także świecą radości. Czwarta świeca to świeca aniołów, których chór wyśpiewał Chwałę Bogu. To świeca miłości.

Mamy nadzieję, że przygotowane przez dzieci wieńce adwentowe pomogą im i ich bliskim w pięknym przeżyciu tego wyjątkowego czasu. Zapalane w kolejne niedziele Adwentu świecę będą im uświadamiały, że czas Bożego Narodzenia jest coraz bliżej…

Małgorzata Strzelec
Ks. Krzysztof Ordziniak

Poleć innym!