Wspomnienie św. Jana Chryzostoma
13 września obchodzimy wspomnienie św. Jana Chryzostoma, biskupa i doktora Kościoła.
Św. Jan urodził się około roku 349 (według katolików) lub 347 (według prawosławnych) w Antiochii. Był nazywany Chryzostomem (Złotoustym) z powodu swoich nieprzeciętnych zdolności krasomówczych. Jego rodzice byli chrześcijanami. Matka odznaczała się wielką cnotliwością i po śmierci ojca Jana zapewniła synowi wszechstronne wykształcenie.
Retoryki uczył się św. Jan u Libaniusza, słynnego w tamtym czasie pogańskiego mówcy. Od roku 374 żył jako pustelnik w górach niedaleko Antiochii. Dwanaście lat później jednak ze względu na zły stan zdrowia powrócił do rodzinnego miasta, otrzymując tam święcenia kapłańskie. Biskupem Konstantynopola został w roku 398.
Św. Jan wyróżniał się spośród otoczenia, przez co miał wielu wrogów, nawet wśród innych duchownych. Jednym z nich był patriarcha Aleksandrii Teofil, który jednak przed śmiercią okazał skruchę z tego powodu. Największym natomiast wrogiem św. Jana była cesarzowa Eudoksja, którą oburzała śmiałość przemówień Chryzostoma. Gdy odbył się synod z polecenia cesarzowej, przeciwko św. Janowi wzniesiono liczne oskarżenia i wygnano go.
Będąc na wygnaniu, wiele wycierpiał, ale starał się – na wzór św. Pawła, którego podziwiał – znajdować spokój i szczęście. Pocieszał go fakt, że papież był jego przyjacielem i wiele dla niego uczynił w tym trudnym czasie. Św. Jana wygnano na krańce cesarstwa – do Pytios w Kolchidzie. Zmarł w drodze do tego miasta 14 września 407 roku.
Św. Jan Chryzostom pozostawił po sobie ogromną spuściznę literacką, m.in. kanon liturgii świętej (Boska Liturgia św. Jana Złotoustego), pisma teologiczne o naturze boskiej i ludzkiej Jezusa, o Eucharystii, o papieżu, o kapłaństwie. Oprócz tego kazania, będące głównie komentarzem do Pisma Świętego, mowy i korespondencję.
Modlitwa:
Boże, który jesteś siłą tych, którzy mają nadzieję w Tobie, dałeś Twemu Kościołowi św. Jana Chryzostoma, złotoustego biskupa, który potrafił przetrwać wielkie cierpienia. Pozwól, abyśmy czerpali z jego nauk i wzorowali się na jego cnotliwości. Amen (za: H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999, s. 210).
oprac. Tomasz Powyszyński
Źródła:
http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/09-13.php3
H. Hoever, Żywoty Świętych Pańskich na każdy dzień, Olsztyn 1999.
