Bóg ufający człowiekowi ▼
Rozważa: ks. Julian Wybraniec ▼

Uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła (29 czerwca 2013)
Czytania: Dz 12,1-11; 2 Tm 4,6-9.17-18
Perykopa ewangeliczna: Mt 16,13-19 ▼

Kiedy Piotr przeżywał boleśnie zaparcie się Mistrza, Szaweł zapewne szukał najbardziej skutecznych sposobów do usunięcia wyznawców Chrystusa z powierzchni ziemi. Po ludzku nic nie zapowiadało ani przetrwania uczniów Jezusa, ani tym bardziej tego, że Szaweł przyjmie w niedługim czasie nowe imię, stając się Pawłem, chrześcijaninem, Apostołem Narodów.

Tobie dam klucze królestwa niebieskiego. Zdanie to w języku greckim widnieje pod kopułą Bazyliki Świętego Piotra w Rzymie, dokładnie nad baldachimem głównego ołtarza, w miejscu, gdzie została ustanowiona władza Kościoła, papieża i biskupów.

Nam, osobom wierzącym nietrudno jest zaakceptować ten dogmat, inaczej jest w przypadku niewierzących. Ofiarowanie kluczy jest wyrażeniem metaforycznym i niezwykle wymownym: jest to przekazanie odpowiedzialności, a także obdarzenie zaufaniem. Nie dajemy naszych kluczy byle komu, chociaż nasze domy są niczym więcej niż zwykłymi przedmiotami. Chrystus daje Piotrowi klucze do królestwa, a królestwo oznacza spełnienie wszystkich ideałów, zbawienie ludzkości, udoskonalenie stworzenia. I to wszystko Bóg powierzył ludziom?

Pewien francuski myśliciel wyraził swoje zdziwienie, posługując się aforyzmem: nam trudno jest całkowicie zawierzyć Bogu, jednak Bogu musi być nieskończenie trudniej zawierzyć ludziom. Jest to tylko żart, zmusza nas jednak do refleksji nad ogromną i niepojętą tajemnicą osobistej relacji, jaka zachodzi pomiędzy nami a Bogiem za pośrednictwem wiary.

Bóg zaufał Piotrowi, zaufał Pawłowi, ufa i nam. Nie zawiedźmy tego zaufania.

————–
ks. Julian Wybraniec – w maju 2012 r. przyjął święcenia kapłańskie. Obecnie jest wikariuszem w parafii pw. św. Brata Alberta w Kolbuszowej. Jego pasją jest liturgia oraz muzyka organowa w teorii i praktyce.

————–
Tekst Ewangelii (Mt 16,13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?». A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?». Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».

Poleć innym!