Marcin Stradowski ▼

Papież Leon XIII urodził się 2 marca 1810 r. we Włoszech, w Carpineto (diecezja Anagni). Nazywał się Vincenzo Gioacchino Raffaele Luigi Pecci. Przyszedł na świat w bardzo pobożnej rodzinie jako szóste z siedmiorga dzieci. Starszy brat przyszłego papieża, Giuseppe, został jezuitą, a później, w 1879 r., Leon XIII mianował go kardynałem.

Gioacchino (tego imienia używał przyszły papież) rozpoczął naukę w 1818 r. w kolegium jezuickim w Viterbo, następnie w latach 1824-1832 kontynuował ją w Kolegium Rzymskim. Wstąpił do Papieskiej Akademii Szlachty Kościelnej (dziś Papieska Akademia Kościelna), kształcącej dyplomatów Stolicy Apostolskiej. W 1836 r. uzyskał doktorat z teologii i dyplom ukończenia studiów „utroque iuris”, czyli prawa cywilnego i kanonicznego. Jako kleryk rozpoczął współpracę z Kurią Rzymską. 31 grudnia 1837 r. przyjął święcenia kapłańskie, a 17 lutego 1838 r. został delegatem apostolskim w Benewencie. W 3 lata później objął podobne stanowisko w Spoleto i, wkrótce potem, w Perugii.

W styczniu 1843 r. został minowany arcybiskupem tytularnym Damietty i nuncjuszem apostolskim w Belgii. Na konsystorzu 19 grudnia 1853 r. papież bł. Pius IX włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. Nowy kardynał zajmował różne stanowiska kurialne, a po śmierci Piusa IX, 20 lutego 1878 r. kardynałowie wybrali go papieżem.

Pontyfikat Leona XIII był jednym z najdłuższych w dziejach papiestwa. Pierwszą encyklikę – „Inscrutabili Dei consilio” – Leon XIII ogłosił dwa miesiące po wyborze na papieża. W programie swego pontyfikatu zawarł m.in. pogodzenie Kościoła z kulturą, która stawała się coraz bardziej świecka, a nierzadko wręcz wroga Kościołowi. Kilka dokumentów papieskich dotyczyło masonerii i niemożności pogodzenia wiary z przynależnością do stowarzyszeń masońskich. Papież napisał 88 encyklik i były one poświęcone najróżniejszym zagadnieniom, zarówno wewnątrzkościelnym, jak i dotyczącym różnych krajów czy całego świata.

Jednym z najważniejszych dokumentów była encyklika „Rerum novarum” z 15 maja 1891 – pierwsza oficjalna synteza nauki Kościoła katolickiego na tematy społeczne. Krytyce został poddany zarówno skrajny liberalizm ekonomiczny, prowadzący do wyzysku robotników, jak i rodzący się wówczas marksizm, określany przez papieża mianem kolektywizmu. Leon XIII stanął w obronie człowieka pracy. W „Rerum novarum” pojawił się w m.in. postulat sprawiedliwej płacy rodzinnej oraz apel o współpracę pracodawców i pracobiorców.

Papież przywiązywał dużą wagę do znajomości Pisma Świętego, o czym napisał w z encyklice „Providentissimus Deus”. Pisał też o potrzebie studiów biblijnych, a w 1902 roku utworzył Papieską Komisję Biblijną. A propos formacji kapłanów przywiązywał dużą wagę do poznawania teologii, a zwłaszcza tomizmu, a św. Tomasza z Akwinu papież stawiał za wzór dla teologów i filozofów.

Inną ważną dziedziną zainteresowań tego papieża była jedność Kościoła i jego aktywność na zewnątrz. Kilkadziesiąt dokumentów papież skierował do biskupów z całego świata. Kościół katolicki za Leona XIII zyskał na swoim prestiżu i miał większy niż poprzednio wpływ na świat.

Leon XIII zmarł 20 lipca 1903 r. w wieku 93 lat jako jeden z najstarszych wiekiem papieży w dziejach Kościoła. Posługiwał jako papież przez 25 lat.

Dziś Kościół wspomina bł. Czesława, dominikanina.

Maryjo, ucz nas miłości do Kościoła i każdego papieża.
————–
Marcin Stradowski – ur. w 1972 r.; jest mężem Kasi i ojcem dwóch synów: Piotrka i Michała. Mieszka w Warszawie. Jest świeckim dominikaninem (tercjarzem – OPs). Za patrona obrał św. Jacka – pierwszego polskiego dominikanina – oraz bł. Jana z Vercelli.

Tekst pochodzi z książki Marcina Stradowskiego “Rozważania na każdy dzień. Cz. VII: Okres zwykły, lipiec – sierpień”. Do zamówienia w pakiecie ebooków Libenter.pl.

Poleć innym!