Z cyklu: Maj – miesiąc Maryi (cz. III)
Autor: Paweł Pomianek ▼

Nie tylko polscy władcy i rycerze słynęli z miłości do Maryi. Tradycyjne polskie umiłowanie Matki Bożej kształtowało także polskich świętych od najdawniejszych czasów aż po czasy najnowsze.

Święty Wojciech (+ 999) – pierwszy święty ściśle związany z Polską – w dzieciństwie został uratowany za wstawiennictwem Maryi od ciężkiej choroby. To właśnie wtedy rodzice ofiarowali syna na służbę Bogu.

Święty Jacek (+ 1257), gdy wynosił z Kijowa Najświętszy Sakrament, by uchronić go przed profanacją, usłyszał głos dochodzący z figury Maryi: „Jacku, zabierasz Syna, a zostawiasz Matkę?”. Rzecz jasna święty dominikanin zabrał ze sobą również figurę Matki Najświętszej. Jacek przeszedł do wieczności w święto maryjne – 15 sierpnia.

Błogosławiony Sadok oraz 48 jego Towarzyszy, którzy w 1260 roku zostali żywcem spaleni przez Tatarów w sandomierskiej świątyni, ginęli ze śpiewem „Salve Regina” na ustach.

W grobie Świętego Kazimierza Jagiellończyka (+ 1484) znaleziono kartkę z własnoręcznie przez niego przepisanym hymnem „Omni die dic Mariae” (Każdego dnia sław Maryję).

Błogosławiony Władysław z Gielniowa (+ 1505) był autorem nabożeństw i pieśni ku czci Matki Bożej. Napisał „Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny” oraz m.in. pieśni „Już się anjeli wiesielą” czy „Kto chce Marii”.

Święty Stanisław Kostka (+ 1568) chętnie nazywał Maryję swoją Matką i często o Niej mówił. Kiedy w 1565 roku ciężko zachorował, Maryja objawiła mu się, dała mu na ręce Dzieciątko Jezus i uzdrowiła chorego. Podobnie jak św. Jacek, również Stanisław zakończył ziemską pielgrzymkę 15 sierpnia – w dniu zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny. Śmierć Stanisława poznano po tym, że gdy włożono mu w dłonie obrazek Maryi, on już się nie uśmiechnął.

Bodaj największym, najbardziej znanym czcicielem Maryi spośród polskich świętych był Maksymilian Kolbe, którego całe życie charakteryzowało przede wszystkim głębokie umiłowanie i oddanie Maryi. Gdy miał 12 lat, w kościele w Pabianicach ukazała mu się Matka Boża, która trzymała w rękach dwie korony. Białą i czerwoną. Biała miała oznaczać wytrwanie w czystości, a czerwona śmierć męczeńską. Rajmund (takie imię Maksymilian otrzymał na chrzcie świętym) wybrał obydwie. Matka Boża spojrzała wówczas na niego i zniknęła. W gimnazjum Rajmund postanowił zbrojnie walczyć dla Maryi. Już jako franciszkanin założył Rycerstwo Niepokalanej i oddał się na wyłączną służbę Maryi. Zmarł umęczony w obozie w Auschwitz 14 sierpnia 1941 r. w Wigilię uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Papież Błogosławiony Jan Paweł II (+ 2005) również całe swoje życie i posługiwanie poświęcił Maryi. W jego herbie papieskim znalazły się symbole maryjne. Przy każdej okazji papież-Polak podkreślał swoje oddanie Maryi, a pielgrzymując po świecie odwiedził wszystkie najważniejsze sanktuaria maryjne. Osobie Maryi poświęcił też jedną ze swoich encyklik zatytułowaną „Redemptoris Mater” (Matka Odkupiciela). Niemal każdy swój ważniejszy dokument papież kończył zawierzeniem Maryi. Wraz z biskupami całego świata zawierzył cały świat Niepokalanemu Sercu Maryi.

Źródła:
Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, Kosciol.wiara.pl.
Władysław z Gielniowa, pl.Wikipedia.org.
Święty Maksymilian Maria Kolbe, prezbiter i męczennik, Brewiarz.pl.

Poprzednie części cyklu:
Cz. II: Pobożność maryjna polskich władców i rycerzy
Cz. I: Nabożeństwa majowe
Maj – miesiąc Maryi

————–
Paweł Pomianek – świecki teolog, publicysta, filolog polski. Mąż Anny, tato trzyletniej Juleczki i pewnego Maleństwa, które rośnie pod sercem Mamy. Redaktor naczelny Dziennika Parafialnego.

Poleć innym!