20 grudnia 1997 r. w Auli Pawła VI Jan Paweł II spotkał się z czterema tysiącami Polaków, którzy przybyli do Watykanu z Podhala, Zakopanego oraz różnych innych miast Polski i Włoch. Wśród przybyłych byli również wysocy przedstawiciele polskich władz kościelnych i państwowych.

Dla górali był to rok szczególny, ponieważ to właśnie niemal dokładnie pół roku wcześniej Jan Paweł II odwiedził Zakopane i odprawił pamiętną Mszę świętą na wielkiej krokwi.

W ramach wspomnień świątecznych związanych z polskim papieżem, proponujemy przeczytanie fragmentów przemówienia pt. Przy wigilijny stole, jakie Jan Paweł II wygłosił przy okazji tej wyjątkowej polskiej Wigilii w Watykanie. Szczególną uwagę zwracamy (tekst został pogrubiony) na piękne papieskie życzenia skierowane do Polaków – równie aktualne dziś, jak czternaście lat temu.

2. (…) W sposób szczególny witam i pozdrawiam pielgrzymów z Zakopanego i — trzeba dodać — z Podhala. Przybywacie tutaj z waszymi duszpasterzami, z burmistrzem miasta Zakopanego, a także z przedstawicielami władz miejskich i gminnych. Panu Burmistrzowi dziękuję za jego słowa wypowiedziane w imieniu wszystkich Górali. Pragnę powiedzieć, że sprawiacie mi wielką radość dzisiejszymi odwiedzinami. W homilii podczas Mszy św. odprawionej pod Wielką Krokwią, u stóp krzyża na Giewoncie powiedziałem między innymi, że «na was zawsze można liczyć. Podhale zawsze było i jest wierne Kościołowi i Ojczyźnie». Przekonuję się o tym znowu w sposób wyjątkowy. Przywieźliście ze sobą cenne dary dla Papieża. Jednym z tych darów jest wspaniała choinka, która w tym roku zdobi plac przed Bazyliką św. Piotra. To drzewo, które w naturalnych warunkach opiera się zimowemu obumieraniu, przywodzi na myśl Syna Bożego, który narodził się w noc betlejemską, aby pokonać śmierć i dać nam nowe życie. Św. Jan pisze: «W tym objawiła się miłość Boga ku nam, że zesłał Syna swojego Jednorodzonego na świat, abyśmy życie mieli dzięki Niemu» (1 J 4, 9). Kiedy radujemy się widokiem przystrojonej choinki na Boże Narodzenie, nie możemy zapomnieć o głębokiej, duchowej wymowie tego symbolu. Nie możemy też nie dziękować Bogu za życie — to doczesne i to wieczne, które daje nam w swoim Synu Jednorodzonym.
(…)

3. W naszych obchodach Świąt Bożego Narodzenia szczególne miejsce zajmuje stół, wokół którego gromadzi się rodzina, aby modlić się, łamać opłatkiem, składać sobie życzenia i spożywać wieczerzę wigilijną. Pięknym zwyczajem pozostawia się przy stole jedno miejsce wolne dla kogoś, kto może przyjść z drogi, dla nieznajomego. Te proste gesty znaczą bardzo wiele. Symbolizują one dobroć ludzkiego serca, które w drugim człowieku dostrzega — zwłaszcza w człowieku potrzebującym — obecność Chrystusa i wzywa, by wprowadzić brata i siostrę w klimat rodzinnego ciepła, zgodnie ze staropolskim: «Gość w dom — Bóg w dom». Stół wigilijny niejako tworzy i buduje ludzką wspólnotę. To znaczenie stołu jeszcze bardziej staje się czytelne, gdy spoczywa na nim chleb, z którego każdy może wziąć i dzielić się z innymi. Miłość, przebaczenie, pokój z Bogiem i ludźmi znajdują w tym wigilijnym geście wspaniały wyraz.
(…)
Moi drodzy, biorę z waszych rąk wigilijny opłatek i w duchu łamię się nim z wami wszystkimi i każdym z osobna, ze wszystkimi moimi rodakami, którzy znajdują się w Ojczyźnie i poza jej granicami, z Kościołem w Polsce i ze sprawującymi rządy w naszym kraju. Wszystkim składam serdeczne życzenia na Święta Bożego Narodzenia i na Nowy Rok. Niech ta wielka Miłość Boga, która w noc betlejemską objawiła się na ziemi, prowadzi nasze serca do Jezusa, tak jak prowadziła serca pasterzy, mędrców, Józefa i Maryi. Niech duch solidarności przepoi całe nasze życie, zarówno osobiste jak i społeczne, i niech stanie się natchnieniem do służby dobru wspólnemu w naszej wspólnej Ojczyźnie.

Jeszcze raz wrócę myślą do spotkania w Zakopanem, do tych słów, które wypowiedziałem na końcu Mszy świętej, a które pragnę dzisiaj — w przededniu Bożego Narodzenia — powtórzyć: «Sursum corda»! «W górę serca»!

Wybrał PP

Cytaty za: Opoka.org.pl
Foto ze strony: http://franciszkanska3.pl

Poleć innym!