Wielka Sobota jest w Kościele katolickim czasem ciszy i zadumy. W tym dniu tradycyjnie odbyło się błogosławienie pokarmów w naszym kościele parafialnym, u Sióstr oraz w wielu miejscach na terenie naszej parafii, głównie przy kapliczkach. Wiele osób przychodziło również do świątyni, by chociaż na chwilę przyklęknąć przy Grobie Pańskim i uczcić krzyż. Pięknym i budującym widokiem były całe rodziny klęczące przed Najświętszym Sakramentem. Często ci, którzy przychodzili z tzw. święconką, zatrzymywali się choć na kilka minut modlitwy. Wartę przy grobie Pańskim od godzin rannych do liturgii Wigilii Paschalnej pełnili harcerze i zuchy.

O godzinie 20.00 rozpoczęła się w naszym kościele Wigilia Zmartwychwstania Pana. Jak zwykle miała ona bardzo uroczysty przebieg i oprawę. Rozpoczęła się liturgią światła. W kościele panowała całkowita ciemność, która symbolizowała stan człowieka pogrążonego w ciemności grzechu, przed kościołem natomiast zostało rozpalone ognisko. Następnie miał miejsce obrzęd poświęcenia ognia, od którego został zapalony paschał, symbolizujący Chrystusa, który procesjonalnie został wprowadzony do kościoła. W czasie wprowadzenia celebrans, w tym dniu był nim ks. kan. Krzysztof, zatrzymał się przy wejściu do kościoła, na środku i przy ołtarzu, śpiewając: „Światło Chrystusa”. Ministranci roznieśli ogień odpalony od świecy paschalnej, a kościół rozświetlił się światłem. To dla nas wielka nadzieja, znak, że z każdej ciemności możemy wyjść, a nasze dusze i serca mogą zapłonąć Bożym światłem. W kościele wybrzmiało Orędzie Paschalne. Potem nastąpiła liturgia słowa, w czasie której usłyszeliśmy radosne słowa Alleluja.

Rozpoczynając homilię, celebrans pozdrowił zebranych słowami: „Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie zmartwychwstał!”, przypominając, że tak pozdrawiali się pierwsi chrześcijanie. W ten sposób podkreślali najważniejszą prawdę chrześcijaństwa. Następnie ks. Krzysztof wskazał, że trzecia część Triduum Paschalnego rozpoczęła się przy ognisku. Zaznaczył, że Wigilia Paschalna nazywana jest Nocą Czuwania na cześć Pana, a zadaniem płomienia ogniska jest rozproszenie mroków, w których byliśmy przez kilka chwil, by doświadczyć, że światłem dla nas jest Chrystus. Kaznodzieja podkreślił, że Chrystus jako jedyny może rozproszyć nasze ciemności, a wyjątkowość tej nocy polega na tym, że świętujemy życie, bo to Chrystus jest Tym, który nam daje życie. „Bez niego nie potrafimy kochać, przebaczyć, pomagać” – dodał celebrans. Odnosząc się do czytań, ks. Krzysztof wskazał, że prowadziły nas one przez najważniejsze wydarzenia w historii zbawienia. Przywołując postać Izaaka, nawiązał do jego modlitwy słowami akeda, które oznaczają „zwiąż mnie mocno”, zachęcając, byśmy ją odmawiali zwłaszcza wtedy, kiedy nie chcemy pełnić woli Boga, gdy chcemy wybrać to, co łatwiejsze, co da nam szczęście na krótki czas. Z kolei nawiązując do Ewangelii św. Mateusza, ks. kanonik Krzysztof podkreślił, że mówi nam ona o tym, iż Chrystus zmartwychwstał, jest Mesjaszem, który daje nam życie, ale także o tym, że pierwszymi świadkami zmartwychwstania były kobiety.

Nawiązując do liturgii chrzcielnej, która następuje po homilii, celebrans wskazał, że ma ona uświadomić rzeczywistość naszego chrztu, że dzięki temu sakramentowi człowiek rodzi się na nowo. Zachęcał, by przed modlitwą poświęcenia wody chrzcielnej uświadomić sobie, co było przez miniony rok naszą śmiercią, jaki grzech, jaka słabość. Radził, byśmy przeżyli swoją kolejną duchową Paschę, czyli przejście z tych słabości do wolności, do pełni życia. Kontynuując, podkreślił, że liturgia eucharystyczna dodaje nam sił i nadziei na to, że bardziej będziemy kochać, przebaczać, wprowadzać pokój, pomagać, służyć. Celebrans zaakcentował, że Chrystus zmartwychwstał, byśmy też zmartwychwstali. Kończąc, ks. kanonik powiedział, że ta uroczystość nie jest świętowaniem czegoś, co było dawno, ale jest świętowaniem teraźniejszości, życia, bo Chrystus wciąż czyni nas wolnymi od grzechu i słabości.

Słowa homilii przygotowały nas do liturgii chrzcielnej. Rozpoczęło ją odśpiewanie Litanii do Wszystkich Świętych. Po obrzędzie poświęcenia wody przy zapalonych świecach złożyliśmy wyznanie naszej wiary. Potem nastąpiła liturgia eucharystyczna, w czasie której Jezus zaprosił nas do swego stołu. Bardzo wielu parafian i gości przyjęło to zaproszenie i przyjęło Jezusa do swego serca.

Po liturgii eucharystycznej nadszedł czas, by ogłosić światu radosną wieść o zmartwychwstaniu Chrystusa. Wyszliśmy więc w procesji rezurekcyjnej ze śpiewem na ustach. Tradycyjnie już krzyż, paschał oraz figurę Zmartwychwstałego nieśli strażacy, tym razem z Komorowa, którzy czuwali przy grobie Chrystusa. Procesjonalnie okrążyliśmy kościół. Nowinę o tym, że Pan prawdziwie zmartwychwstał, niosło echo po ulicach naszego miasta. Czy można pozostać wobec tak radosnej nowiny obojętnym? Nie zatrzymujmy tej radosnej nowiny dla siebie, bądźmy świadkami zmartwychwstania. Uroczystość uświetnił chór prowadzony przez s. Beatę Czop i orkiestra parafialna.

Małgorzata Strzelec

Poleć innym!